Kolejna marcowa nowość od Kultury Gniewu to komiks co prawda debiutujący na polskim rynku, ale już dosyć kojarzony. Bo Rycerz Janek to opowieść, która czytelnikom nad Wisłą znana jest od ponad dziesięciu lat, o ile oczywiście obserwują rodzimą scenę fanzinową i czytali Kolektyw. Teraz jednak przygody tytułowego bohatera może poznać szersze czytelnicze grono, a wszystko dzięki nowemu, ale pierwszemu profesjonalnie wydanemu albumowi, który choć właściwie stanowi tylko lekką, prostą rozrywkę, naprawdę pozytywnie zaskakuje i stanowi o wiele przyjemniejszą lekturę, niż mogłoby się to wydawać.

Popatrzcie na tą okładkę. Czy nie woła do was "kup mnie, będzie fajnie"? Do mnie zawołała od razu. Więc kupiłem. I było fajnie! To bezpretensjonalna rozrywka, z rozmachem narysowana (co pozwala docenić powiększony format). Gratuluję autorom i czekam na więcej. Warto może jeszcze dodać, że Kultura Gniewu udostępniła jakiś czas temu cyfrową wersję jednej z wcześniejszych historii z Jankiem (https://issuu.com/kulturagniewu/docs/rycerz_janek_prawdziwe_mestwo). Nie wiem czy zostanie tam na stałe!

Od strony edytorskiej komiksiarze powinni bić pokłony Kulturze Gniewu za wspaniałe wydanie. Niezłe jest to, że scenarzyści ograniczyli tekst do niezbędnego minimum i skupiają się na opowiadaniu obrazem tam, gdzie to wystarczy. Świetna lektura i choć to miks wszystkiego, co już było, to zrobiony z trafionym absurdalnym humorem. Szkoda tylko, że te smaczki, to poupychane gdzieś tam w tle drobne elementy. Podobało mi się, jak rycerz Janek sklejał model dwupłatowca, a maszyny kroczące strzelały laserami. W He-manie też nikomu nie przeszkadzało wymieszanie technologii z czarami. Trzy gwiazdki, bo jednak ta czytanka była bardziej miła i sympatyczna, niż śmieszna i szydercza, a ja po prostu wolę ten drugi tym humoru. Ot gusta i guściki. Komiks jednak jest bardzo fajny.

Rycerz Janek i instrukcja prawidłowego składania ofiar zapomnianym bóstwom to kolejna komiksowa pozycja wydawnictwa Kultura Gniewu, obok nie można przejść obojętnie. Album będący przedstawicielem rodzimego rynku komiksowego to coś więcej niż tylko prosta opowieść fantasy. To awanturniczo-przygodowa historia z gigantyczną dawką absurdalnego humoru, która bawi się ogólnie przyjętą konwencją i dostarcza odbiorcy solidnej porcji rozrywki, dzięki której na jego twarzy maluje się szeroki uśmiech zadowolenia. Akcja komiksu przenosi czytelnika średniowiecznego świata, który odbiega swoją formą od typowej krainy fantasy. Przeszłość łączy się tutaj bowiem z teraźniejszością, oferując solidną porcję „technologii”, której nie powinno tutaj być. W tych realiach funkcjonuje tytułowy rycerz Janek, który słynie nie tylko ze swojej muskularnej postawy, niebywałej siły, wielkiego dobrotliwego serca… ale również z ponadprzeciętnej naiwności i wielkiego fetyszu słodkości (pączków). Podczas swojej podróży trafia on do królestwa Zacnegostaw, gdzie tamtejszy władca Mścisław, mocno zafascynowany okultyzmem, postanawia wykorzystać prastary postument, aby umocnić swoją władzę. Kompletnie nie interesuje go fakt, że artefakt wymaga ofiary z krwi, jest on gotów na takiego poświęcenie (oczywiście części swoich poddanych). Jedynym ratunkiem dla królestwa wydaje się siostrzenica władcy, która próbuje go powstrzymać i przejąć tron. Pomocny w jej starania okaże się „Janek”, który w swoim stylu wmiesza się w kłopoty, o które nie prosił i nawet nie będzie tego świadomy. Jeśli chodzi o fabułę, jak i zaserwowaną tutaj intrygę, to jest łatwo, prosto i przyjemnie. Nie ma tutaj nic, co mogłoby mocno zaskoczyć czytelnika. Nie oznacza to jednak braku wyrazistości. Scenariusz komiksu autorstwa Sienickiego i Mazura stawia głównie na niesamowity humor, który dość mocno dedykowany jest starszemu czytelnikowi. Można byłoby tutaj parafrazować tytuł pewnego znanego filmu i napisać, że „nie jest to komiks dla młodych ludzi”. Byłaby to jednak mocne niedopowiedzenie, bowiem po album może sięgnąć każdy, jednak zależnie od wieku będzie go odbierał zupełnie inaczej. Dla kogoś młodszego będzie to prosta i kolorowa opowieść fantasy. Starsi odbiorcy dostrzegą zaś tutaj solidną porcję satyrycznego/prześmiewczego humoru i całą masę popkulturowych nawiązań. „Rycerz Janek” jest bowiem prawdziwym humorystycznym roller coasterem, który czerpie z rynku pełnymi garściami i wszystko dostosowuje do swojej własnej rozrywkowej formy. Dzięki temu efektem finalnym jest dzieło, którego lektura wywołuje szeroki uśmiech zadowolenia. Integralną częścią dowcipnej fabuły, jest świetna cartoonowa oprawa graficzna. Pozornie wydaje się ona dość prosta, jednak Igor Wolski potrafi wycisnąć z tego stylu wszystko to co najlepsze. Serwuje on miłośnikom komiksów rysunki wypełnione po brzegi szczegółami (zarówno na pierwszym, jak i drugim planie), które nadają opowieści wyrazistej głębi i często są przysłowiowym „smaczkiem”, który powinien odkryć samemu odbiorca albumu. Niczego złego nie można również napisać na temat warstwy kolorystycznej, za która odpowiedzialny był Tomasz Grządziela. Mocno wyeksponowana barwy doskonale dopasowują się do rysunków, jak i klimatu dzieła i nic więcej na ten temat nie trzeba pisać. Nie pozostaje więc nic innego jak tylko powtórzyć pewne stwierdzenie z samego wstępu recenzji, że Rycerz Janek i instrukcja prawidłowego składania ofiar zapomnianym bóstwom to przedstawiciel rodzimego komiksu, po który należy sięgnąć, jeśli pożąda ktoś solidnej porcji rozrywki. Jedno jest również mocno pewne, lektura jednego albumu zachęci odbiorcę do sięgnięcia po kolejne części (zarówno te wydane, jak i te planowane na przyszłość).

Rysunki może i dobre, chociaż jak dla mnie zbyt "amerykańskie" ale ujdą, natomiast historia zbyt banalna. Spodziewałem się czegoś więcej.

Bardzo przyjemna lektura. Z przyjemnością pochłaniałem kolejne strony. Warstwa graficzna- zarówno kreska jak i kolory na najwyższym poziomie. Wyszedł chłopakom świetny towar eksportowy i życzę im by wydano go poza naszymi granicami. Oby tak dalej Przesyłka z Gildii jak zwykle dobrze zabezpieczona i dostarczona na czas

Rycerz Janek to niezwykły najemnik-idealista, z którym trudno się nudzić. Opowieść jest pełna humoru, ale i ważnych treści. Połknąłem go w pół godziny.

Bardzo fajna wersja średniowiecznego superbohtera. Napisana z humorem i swadą, opakowana w estetyczne rysunki. Polecam. PS. Jakby ktoś się zastanawiał czemu w związku z tym tylko 4 gwiazdki. Na 5 trzeba przebić sufit ;)