Jestem świeżo po lekturze i jestem rozczarowany.Ów komiks miał być czymś wielkim. I jest z formatu, z treścią gorzej, bo jakiekolwiek głębi przekazu trudno w nim szukać. Od przypowieść jaka wałkowana jest w koło Macieja. Od strony graficznej, to średniak, nie ma czym, że tak ujmę oka zawiesić.Komiks nie jest tragiczny, jest ładnie wydany i stąd aż dwie gwiazdki.

Jak dla mnie książka dobrze wydana - komiks wart 5 gwiazdek. Fajny pomysł i styl...

Naprawdę dobre wydanie ale sam komiks nie wybija się za bardzo ponad przeciętność i miałem w stosunku do niego dużo większe oczekiwania po reklamach które zobaczyłem.

Że coś w tym jest: treść trywialna, warsztat rysownika też, jak ktoś chce może szukać tam czego nie ma;)

Przeczytałem komiks jednym tchem i jestem oczarowany. Ładna, poetycka historia - zabawna i melancholijna zarazem. Pomysłowa w warstwie graficznej i przekazująca niebanalną opowieść, a właściwie: przypowieść o porządku i bałaganie, konformizmie i nieprzystosowaniu, o byciu innym i pragnieniu by, być jak wszyscy i jeszcze o wielu innych rzeczach, które się widzi, jeśli się patrzeć umie.
Cytat z "Dziadka do orzechów" w ostatnim zdaniu mojej opinii jest jak najbardziej zamierzony i na miejscu.

Zaintrygował mnie już sam zamysł uczynienia Brody bohaterem opowieści, dodatkowo jeszcze zarost miałby być "złem". Ciekawiło mnie, jaki pomysł miał Autor na fabułę, zwłaszcza, iż komiks jest dość pokaźnych rozmiarów (w formie zewnętrznej i objętości liczonej ilością stron). Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony. Broda jest tu katalizatorem, spiritus movens i jednocześnie zwierciadłem dla dziejących się wydarzeń i pojawiających się emocji, uczuć czy podejmowanych działań. To opowieść, która skłania do licznych refleksji: nad kondycją społeczeństwa, jednostki, nad wartościami, dążeniami, sprawami znaczącymi i tymi mniej ważnymi i pewnie jeszcze wieloma innymi. Podane zostało to w naprawdę ciekawej formie graficznej, może nie wyszukanej pod względem artystycznym, ale do mnie przemawiającej o wiele bardziej niż niejeden komiks z wycyzelowanymi obrazkami i banalnymi tekstami. Moim zdaniem to właśnie grafika, a zwłaszcza kadrowanie, wręcz idealnie oddają nastrój i pomysł tej historii, doskonale budują specyficzny klimat. Dla mnie REWELACJA!

Bardzo, ale to naprawdę bardzo podobało mi się to dzieło. Trochę łopatologiczne, ale tak to już jest z medium komiksowym, że trudno jest przekazywać jakieś ważne treści nie bijąc oczywistością po oczach. Każdy pretekst może być przyczynkiem, że zostaniemy wskazani palcami przez środowisko jako gorsi. Czasem to brak wiary w chrześcijańską mitologię, czasem seksualność, a czasem... odstawanie od reszty z powodu gigantycznej brody. Mechanizm zawsze jest taki sam. Każdy taki manifest powinien zostać pochwalony, bo tylko w różnorodności może być pięknie. Tylko w różnorodności możemy być otwarci na nowe. Warstwa wizualna jest co najmniej poprawna. Brak fajerwerków. Dalej moim ulubionym grafikiem pozostanie Clayton Crain. Ale warstwa fabularna jest doskonała.