Seria "Jeremiah" wciągnęła mnie na dobre już jakiś czas temu (chociaż początkowo aż tak zagorzałym jej fanem nie byłem - miałem trochę zastrzeżeń). I dalej czytam i oglądam komiksy z tego uniwersum z prawdziwą przyjemnością. Hermann umiał mnie zaczarować przygodami Jeremiaha i Kurdy'ego i wciąż jestem pod wpływem tej magii. Tym razem jednak (jak w początkach mojego zetknięcia się z tym komiksem) trochę pozrzędzę. Perypetie dwójki głównych bohaterów zdają się kręcić jak zacięta płyta: wciąż trafiają do miasteczek, miejscowości czy osad, gdzie trzymająca władzę grupa ma jakieś niejasne sprawki, ciemne interesy czy brudy na sumieniu. Paleta barwna używana przy rysowaniu ludzi i lokacji w tych miejscach także jest ciągle taka sama (jaskrawe, kontrastujące kolory). Ledwo zdążyłem się przyzwyczaić do niemalże identycznego wyglądu twarzy bohaterów, a tu znów "coś" identycznego? Sam już nie wiem, jak Hermann to robi, że wciąż z naprawdę wielką frajdą (pomimo różnych moich "wątpliwości") czytam i oglądam Jego dzieła. Ten Autor ma chyba "dar" snucia i rysowania opowieści. Czekam na dalsze losy Jeremiaha i Kurdy'ego.
I na koniec jeszcze pomarudzę: szkoda, że nie wydają "Jeremiaha" jak "Wież Bois-Maury" - w twardej oprawie :(

Komiks i gilda OK.