Jeśli „James Bond” to tylko albo filmy z Danielem Craigiem, albo komiksy pisane przez Warrena Ellisa – w innej formie go nie trawię, chociaż obejrzałem wszystkie kinowe odsłony serii, a i jakieś książki przewinęły się przez moje ręce. Co sprawia, że te dwa typy dzieł do mnie trafiły? Ich powaga, spora doza realizmu i specyficzny humor. Co w połączeniu z dynamiczną akcją, spektakularnymi scenami, brutalną nutą i udanym klimatem daje naprawdę znakomity efekt, który spodoba się miłośnikom dobrych, sensacyjnych tworów.

Nie powinno się dawać czterech gwiazdek komiksowi, który jest jednorazową przygodą. Eidolon rozwala system, jest brutalny, pełen akcji, komiks nie kłania się za mocno filmom. Ellis tworzy sobie agenta, któremu nadaje sznyt twardego oprycha. Koleś nie pieści się z bohaterami swoich scenariuszy. Choć wiadomo, że Bondowi zawsze się wszystko uda, wyjdzie cało z każdej opresji, to i tak pozostaje mu mocno poobijana facjata. Nie spodziewałem się, że ten komiks zrobi na mnie aż tak duże wrażenie. Według mnie tym historiom brakuje trochę finezji (zdecydowanie daleko tu do Lady S), ale Eidolon jest jak porządny kop w jaja. Coś za coś.