Historia fabuły „Trzech Jokerów” sięga wstecz aż do roku 2016, kiedy to znakomity scenarzysta Geoff Johns zaprezentował nam „Wojnę Darkseida”. Opowieścią tą nie tylko zaserwował nam coś na wzór eventu, sięgającego na dodatek korzeniami do pierwszego komiksowego wydarzenia od DC, czyli „Kryzysu na nieskończonych Ziemiach”, ale i wprowadzić rewolucję w świecie Batmana – Człowiek Nietoperz dowiedział się wówczas, że istnieje nie jeden Joker, a trzech. Od tamtej pory temat czasem przewijał się w komiksach, ale dopiero teraz w końcu został podjęty i doprowadzony do finału. Czy jest to komiks rewolucyjny, jak się o nim mówiło? Nie, ale to kawał dobrej rozrywki, którą absolutnie warto poznać, jeśli lubicie przygody Mrocznego Rycerza.

Komiks do bólu przeciętny z kilkoma zwrotami akcji, które tak naprawdę nie mają jakiekokolwie sensu. Całość ratuje jedynie świetna oprawa graficzna. Sklep Gildia jak zawsze the best.

Przeciętna historia. Zupełnie bezsensowna i zbędna. Jedynie rysunki zasługują ma plus.

Jak nie lubię współczesnych Batmanów to ten mi się podobał. Fajny, mroczny klimat... Batman nie ma tu tysiąca idiotycznych gadżetów jak w runach Snydera i Kinga, tylko wraca do roli detektywa.

Komiks dobrze narysowany z ciekawym scenariuszem, który rozbudowuje wątki Zabójczego Żartu i dokłada nowych informacji o pochodzeniu Jokera. Nie wszystko jest tutaj podane wprost na tacy, wiele trzeba zinterpretować na swój sposób , wiele czeka na dopowiedzenie. Na szczęście autor poukrywał drobne wskazówki w komiksie kim jest Joker oraz dlaczego Batman nigdy nie zabije Jokera. Fakt, że do dzieła Alana Moore'a jeszcze daleko to jest to komiks dość logiczny i nie stojący w sprzeczności z wersjami Jokera znanych z filmów. Ogólnie rzecz biorąc, każdy fan tych postaci musi przeczytać ten komiks ażeby w przyszłości wiedzieć o co chodzi. Jeśli chodzi o wydanie to jest mi przykro, że oryginalny wydawca nie umieścił pełnej galerii wariantowych okładek Faboka, których jest kilkanaście, otrzymujemy tylko cztery. Amerykanie pewnie dostaną pełną galerię w wydaniu absolute, natomiast polski fan musi liczyć na import.

Historia prosta, nieskomplikowana, niekiedy banalna. Mimo tego szkice, dialogi, cala intryga... Jak dla mnie calkiem w porzadku. Polecam!!! Sklep Gildia OK.

Historia zaczyna się tutaj od trzech brutalnych morderstw, o które podejrzany jest nikt inny jak sam Joker. Nie byłoby w tym nic zakasującego, gdyby nie fakt, że wszystkie zbrodnie zostały popełnione dokładnie w tym samym momencie. Nikt nie wie jak do tego doszło i co tak naprawdę się stało. Wszystkie poszlaki wskazują na to, że „uśmiechnięty” złoczyńca to więcej niż tylko jedna osoba. Fakt ten zaskakuje nawet samego Batmana, który ścigał Jokera przez większą część swojego „superbohaterskiego” życia. Zamaskowany obrońca Gotham, Batgirl i Red Hood zaczynają prowadzić śledztwo, badając różne tropy. Każdy z nich podchodzi do sprawy inaczej, co zaczyna przeradzać się w wewnętrzny konflikt pomiędzy nimi. Pytaniem, na które odpowiedź będzie można znaleźć w komiksie, to czy uda im się rozwiązać zagadkę i nie rzucić się sobie do gardeł? Fabuła dość mocno kręci się tutaj nie tyle przy próbie wyjaśnienia zagadki trzech Jokerów, ile wokół mocnych nieporozumień i wzajemnych pretensji pomiędzy trójką superbohaterów (Batman, Batgirl i Red Hood). To właśnie ten element komiksu jest zdecydowanie najbardziej dopracowany i najciekawszy. Autor ujawnia tutaj ich wewnętrzne „brudy”, świetnie pokazuje dramaturgie niektórych wydarzeń i coraz silniejszą wzajemną niechęć. Batman zostaje tu ukazany jako bohater, który całkowicie zawiódł jako mentor. Zresztą jest on tego świadomy, do czego w pewnym momencie jawnie się przyznaje. Geoff Johns tworząc komiks, w którego tytule mamy Jokera nie zapomina jednocześnie o naprawdę niezłym przedstawieniu tej postaci. Całkiem dobrze buduje on tutaj intrygę wokół szalonego złoczyńcy, nie zapominając o odpowiedniej ilości widowiskowej akcji i elementach detektywistycznych tak charakterystycznych dla serii. Całość scenariusza w tym aspekcie jest nieźle napisana, chociaż jakiś większych fabularnych zaskoczeń, które mogłoby wgnieść czytelnika w fotel, nie należy się spodziewać. Jedyne, do czego można się tutaj doczepić to kompletnie niepotrzebny wątek romansu pomiędzy postaciami, który nie tylko niczego nie wnosi do samej historii, co i tak zostaje pokazany w szczątkowej formie. Na pewno perfekcyjnie wypada tutaj grafika autorstwa Jasona Faboka. Ma on naprawdę wyśmienite poczucie realizmu, co doskonale oddaje on w kreślonych przez siebie planszach. Strach, nienawiść, złość czy wściekłość są mocno odczuwalne w poszczególnych kadrach, co jasno pokazuje jak dobrze potrafi on oddawać emocje postaci. Do tego dochodzi jeszcze ciemna stylistyka barw Andersona, co nadaje albumowi naprawdę mrocznego i poważnego klimatu.

Interesujące podejście do głównego nemezis Gacka. Bardzo dobrze mi się czytało, zdecydowanie warto! W przeciwieństwie do innych komiksów, które czytałem...