Każdy z nas ma jakieś swoje preferencje, każdy posiada gatunki, które kocha bezwarunkowo wręcz i takie, których nie trawi. Ten komiks zaś sprawia wrażenie – słuszne zresztą – połączenia lekcji historii i przygodowej opowieści kostiumowej, a ja ani za historią nie przepadam, ani kostiumowych dzieł nie trawię szczególnie. Dlatego w kwestii „Wolności albo śmierci” jestem rozdarty gdzieś pomiędzy docenieniem pracę, jaką Herzyk wykonała na polu fabularnym, a rozmijaniem się całości z moim gustem.

Akcja dzieła przenosi nas do roku 1792, kiedy to Rewolucja francuska zebrała już swoje spore krwawe żniwa. Nie oznaczało to jednak, że lud Paryża nie pragnie zobaczyć kolejnych głów wpadających do przygotowanych koszy. Taka rzeczywistość nie bardzo jednak interesuje Franciszkę Baree. Morderczynię, która resztę swojego życia ma spędzić w ciemnych lochach twierdzy Szpilberg. Niespodziewanie dla niej pojawia się jednak okazja wyjścia na wolność. Musi ona jednak przyjąć propozycję pewnego cesarskiego oficera. Jej zadaniem będzie przedostać się do Francji, przeniknąć do szeregów rewolucjonistów i zdawać szczegółowe raporty na dwór cesarski. W takiej sytuacji decyzja mogła być tylko jedna. Szybko przekonuje się ona, jednak o tym, że nie będzie to prosta misja. Franciszka musi więc odnaleźć się w rewolucyjnej rzeczywistości, zanim ktoś postanowi skrócić ją o głowę. Scenariusz debiutanckiego albumu Herzyk prezentuje się bardzo udanie. Autorka w przemyślany sposób wykorzystuje prawdziwą historię jako tło do prezentacji wykreowanej przez siebie fikcji. Pokazania losów bohaterów, w których nie zabrakło emocji, dramaturgii, widowiskowości czy historycznej brutalności. Wszystko to zostało podane w taki sposób, aby mocno przyciągnąć uwagę czytelnika. Do pełni scenariuszowego geniuszu brakło tutaj jedynie troszkę większych fabularnych zaskoczeń. Momentów, w których fabuła wgniata czytelnika głęboko w fotel. Troszkę mniej entuzjastycznie można wypowiedzieć się na temat bohaterów. Postacie są dobrze zarysowane, emanują wyrazistymi emocjami i prezentują różne postawy wobec historycznych wydarzeń. W większości scen nie można im więc niczego poważnego zarzucić. Zdarzają się tutaj jednak sytuacje, w których ich zachowanie może wydawać się odrobinę głupie. Głównie podyktowane jest to jednak ich sposobem postrzegania otaczającego ich świata.

Słabiutkie to, długo by pisać... Szkoda czasu.

Kolejny zakup w ciemno. Tym razem udana niespodzianka. Bohaterka jest 30latka, która odsiaduje wyrok w austriackim więzieniu. Rok 1792, rewolucja francuska. Nasza bohaterka dostaje propozycje zostania austriacka agentka w Paryżu… Akcja komiksu jest dosyć statyczna. O wydarzeniach dowiadujemy się z rozmów między postaciami. Czyli nie jest komiks Marvela o superbohaterach ;-) Ale mi to zupełnie nie przeszkadza. Dialogi są ciekawe i naturalne. Dobrze oddany klimat rewolucyjnego Paryża. Delikatna kreska. Autorka ma pewien problem ze scenami grupowymi. Ale i tak gorąco polecam!

Nie czytuję powieści historycznych. Nie ma ku temu jakiegoś większego powodu, po prostu rzadko kiedy ich temat wydaje mi się porywający. Więc pewnie się zastanawiacie, dlaczego do diabła sięgnęłam po książkę historyczną i to jeszcze w formie komiksu? Powód był prosty: pierwsza aseksualna postać w polskim komiksie, jaką miałam okazję poznać. Tak, szukanie reprezentacji w literaturze to moje nowe ulubione zajęcie, które prowadzi do odkrywania wielu fantastycznych tytułów. I tak właśnie było tym razem. Ale do rzeczy, bo Wolność albo Śmierć, to nie jest powieść graficzna, która opiera się tylko wyłącznie na osobie queerowej. Wręcz przeciwnie, to pełna intryg i przygód opowieść spod znaku płaszcza i szpady, której tłem jest Wielka Rewolucja Francuska. I to co autorka zrobiła w kwestii historycznej, to jest istny majstersztyk. Nie wyobrażam sobie ogromu pracy jaki włożyła, by przekazać swoją opowieść w tak przystępny i ciekawy sposób. Bo w fabule nie ma miejsca na nudę, mimo, że sama akcja jest dość powolna, to jej wielowymiarowość i szczegółowość sprawiają, że jest to lektura nieodkładalna. I choćbym chciała się do czegokolwiek w tej kwestii przyczepić, to cóż, nie mam do czego. Nawet same postacie są tak stworzone, że czuje się ich charaktery i zachowania. W tym Franciszka, nasza główna bohaterka. (Franciszko, zostajesz moją aseksualną ikoną <3) Ale to co urzekło mnie w tym komiksie najbardziej, to jego strona graficzna. Bo rysunki Aleksandry Herzyk są po prostu piękne. Nie mam na myśli tylko ich strony wizualnej, którą zachwyciłam się od samego początku. Ale sama prostota tych ilustracji sprawia, że historia ma miejsce na oddech, że jedno się nie wybija ponad drugie, a fabuła i kreska idealnie się dopełniają. I to może głównie dzięki nim całość nie pędzi, a pozwala z wolna zatopić się w opowieści, przemyśleć wydarzenia, wyrobić swoje zdanie o bohaterach, czy nawet zaczerpnąć dodatkowej wiedzy. Choć jak przypuszczam, wiele osób nie będzie fanami strony graficznej powieści, to ja jestem nią zachwycona. Rozczarowuje mnie tylko jeden fakt, ze na kontynuację historii Franciszki, przyjdzie nam poczekać dłuższą chwilę..