„Maska” powraca. Znów. Trzeci tom przygód zielonej gęby to jedynie czteroczęściowa miniseria, która w oryginale była wielkim powrotem do głównej opowieści po dwóch dekadach przerwy. Miniseria dobra, mroczniejsza i poważniejsza, a przy okazji i brutalniejsza od tego co znamy, ale jednak przypominająca nam za co „Maskę” się kocha. Albo nienawidzi.

Album rozpoczyna się od dawki mocnej i drastycznej treści. Obserwujemy, jak pewna rodzina zastępcza znęca się nad swoimi podopiecznymi. Nagle na ratunek dzieci przychodzi użytkownik Maski, który w dość krwawy sposób rozwiązuje ten problem. Później… później jest jeszcze bardziej szalenie, jeszcze bardziej widowiskowo, jeszcze bardziej humorystycznie i jeszcze bardziej niepoprawnie politycznie. Jeśli więc ktoś jest osobą o słabych nerwach, stroni od wyrazistej przemocy i treści mogących powodować przyspieszone bicie serca, to raczej odradzam sięgać po ten album (zresztą jak po całą serię). Jeżeli jednak ma ktoś już za sobą lekturę wcześniej wydanych tomów (co wcale nie jest wymagane, aby móc sięgnąć po ten tytuł), to zasiadając do lektury tytułu, poczuje się jak w domu. Cantwell w swoim scenariuszu nie stroni od wyraźnych inspiracji czerpanych z oryginału, tak aby pozornie chaotyczna opowieść z każdym kolejnym kadrem nabierała głębi i przysłowiowych rumieńców (od częstych wybuchów śmiechu). Na łamach komiksu pojawiają się również znane fanom serii postacie, które mają tutaj swoje pięć minut. Nie wszystko jest jednak perfekcyjne i jak zostało to już wspomniane, album ma swoje wady. Najbardziej problematyczny jest tutaj wątek „polityczny”, z którego przebijają się wyraźne sympatie autora. Stara się on to robić oczywiście w sposób wyraźnie prześmiewczy, ale niektóre żarty niekoniecznie będą musiały każdemu pasować. Odrobinę można również ponarzekać na kilka nadmiernie i niepotrzebnie przegadanych scen, na całe szczęście nie ma tego zbyt dużo.