„Kuch Luftowy” Marianny Serockiej to zbiór opowieści nawiązujący do dawnych opowiastek ludowych; napisany pięknym, stylizowanym językiem. Jak i w podaniach ludowych, tak i tutaj bohaterowie sportretowani przez autorkę zmagają się z nieprzychylnościami losu, swoimi słabościami, przesądami, ale też z zazdrością i niezrozumieniem ze strony otoczenia. Piękno przyobleka się z czasem w brzydotę, miłość graniczy z iluzją, czas upływa nieubłaganie dla ciała i duszy, a historie, zmierzające najczęściej ku niewesołym zakończeniom, wydają się zaskakująco swojskie. Wszystkie te opowiastki płynnie się ze sobą przeplatają i łączą w większą opowieść o ludycznym uniwersum. Serocka nadaje jednak każdej z nich unikatowy charakter poprzez oniryczne ilustracje, w których tworzy surrealistyczną przestrzeń do wywoływania emocji: poprzez miękkie lub ostre kształty, intensywne kolory, wykorzystanie czerni czy też niespodziewane połączenia motywów (roślinnych, zwierzęcych, ludowych, związanych z ludzkim ciałem, żywiołami itp.). Jednocześnie bazuje na prostocie wyrazu; to historie dla każdego. Jest to sztuka bardziej wymagająca niż większość ilustrowanych opowieści, ale dająca dużo satysfakcji: jesteśmy bowiem tacy, jak w opowiadaniach Serockiej – poszukujemy szczęścia, spełnienia, próbujemy uciekać przed starością, częstokroć nie rozumiemy motywacji innych, dopisując im fałszywe historie.

- Kasia Kamieniarz, Słowobraz

 

Spis opowieści: Lotek, Muchomorzyca, Munia, Pętok, PGR, Pujek, Stary, Śmierciowa.