Świetna seria z mistrzowskimi rysunkami,szkoda że na ciąg dalszy Egmont każe czekać mi i innym aż do przyszłego roku :( ps.Gildia jak zawsze na medal z przesyłką opakowaną pancernie:))

W albumie Skorpion tom 2 znajdziemy trzy oryginalne historie z tytułowym awanturnikiem w rolach głównych. Są nimi tomy: Demon w Watykanie, Święta Dolina i Skarb Świątyni. Ich tytuły dość jasno precyzują, że w fabule ważną rolę odgrywa między innymi obsada tronu Piotrowego (po zamordowaniu ukochanego przez lud papieża) oraz ogólna sytuacja w Rzymie, która ma wyraźny i mocny wpływ na całą Europę. Oczywiście pośrodku tego całego historycznego szaleństwa znajduje się Skorpion, który nie stroni od kłopotów, ale na swoje szczęście potrafi z nich wychodzić obronną ręką. Tylko ktoś taki może rzucić wyzwanie pozbawionemu skrupułów kardynałowi Trebaldi (następcy Papieża). Celem awanturnika jest odnalezienie potężnej i bardzo niebezpiecznej relikwii, której tajemnicę strzegli Templariusze. Droga prowadzi na wschód, gdzie na bohatera i jego przyjaciół czeka wiele wyzwań i przeróżnych niebezpieczeństw. Zarys fabuły daje jasną odpowiedź na pytanie zadane we wstępie recenzji. Ponownie bowiem mamy do czynienia z wyrazistą przygodą spod znaku płaszcza i szpady, wzbogaconą lekką dawką humoru, odrobiną mistycyzmu i odniesieniami do wydarzeń historycznych (dość luźnymi odniesieniami). Stephen Desberg nie tworzy jednak nazbyt ambitnego i mocno złożonego dzieła. Od samego początku wyraźnie kierował się on planem stworzenia prostej przygodowej opowieści i pod tym względem tytuł prezentuje się bardzo dobrze. Ponadto historia ulega pewnej zauważalnej poprawie. Tym razem wydarzenia, których jesteśmy świadkami, nie są już tak bardzo przewidywalne (jak w tomie pierwszym) i w kilku momentach naprawdę mile potrafią nas zaskoczyć. Odrobinę więcej okazji do zaprezentowania się mają tu również inni ciekawi bohaterowie. Nadal jednak zbyt często stanowią oni jednak dodatek do Skorpiona. Zawsze musi się pojawić jednak jakaś wada. Tym razem tą najbardziej zauważalną są bardzo przeciętne dialogi. Są one dość mdłe, nie zawsze wnoszą wiele do samej opowieści, a w niektórych momentach powodują wręcz, że główny bohater uchodzi za gbura i kretyna (chyba że właśnie taki był zamysł twórcy)....

Czekamy niecierpliwie na kolejne tomy 3 i 4 ! Niezwłocznie !