Drugi tom opowieści o saskim rodzie Billungów, wysoko urodzonych i żądnych władzy krewnych cesarza Ottona I, jest kontynuacją i domknięciem części pierwszej Wichman. Krucjata. Barwny fresk Europy X wieku wypełniają postaci niezwykłe: szpiedzy i agenci, rycerze niemieccy i francuscy, skandynawscy i słowiańscy wojowie, pogańscy kapłani, kupcy, handlarze niewolnikami, bankierzy, ludzie wszelkich nacji i wyznań, duchowni Kościoła katolickiego: od zdeprawowanego papieża, przez archidiakona narkomana i dewianta, po skromnego i doskonale wykształconego medyka. Plejada europejskich książąt i monarchów dopełnia ten średniowieczny teatr, w którym królują intrygi, mściwość i nieustanne lokalne wojny o wpływy. Fikcja literacka jest mocno osadzona w realiach ówczesnej rzeczywistości i prowadzona w zgodzie z faktami.
Bracia Wichman i Ekbert Billungowie, przywróceni do łask cesarza Ottona I, ale odsunięci od życia publicznego, spędzają czas w Wichmannsburgu. Przybywa do nich Cieszymira w towarzystwie trzech duńskich wojów, prosząc o pomoc w odbiciu ukochanej Wichmana z rąk okrutnego Skalla Białego Smoka, przywódcy berserków, który wypowiedział posłuszeństwo duńskiemu władcy. Drużyna wyrusza do Danii. Wykorzystuje to stryj Herman, który wszelkimi sposobami stara się unieszkodliwić bratanków, organizując zasadzki i knując oszczercze intrygi. Sam Billung senior ma kłopoty w swoim zamku, gdzie wszystko wskazuje na zadomowienie się Antychrysta.
Gero, margrabia Marchii Wschodniej i jedyny sojusznik prześladowanych braci, powierza Wichmanowi misję nękania Słowian na terytorium za Odrą. Billung z żoną Cieszymirą osiada w grodzie Wieletów, Radogoszczy, gdzie rośnie w siłę i podsyca w sobie książęce ambicje. Postanawia sięgnąć po dziedzinę Mieszka I. Nadchodzi rok 967...
Piotr Owcarz - Urodzony w 1969 r. Z wykształcenia historyk, z zamiłowania animator kultury i literat. Miłośnik filmu i nieszablonowych form artystycznych. Jako autor debiutował u Jerzego Giedroycia w 1999 r. ("Zeszyty Historyczne"), a dziesięć lat później zasłynął otwarciem pierwszego w Polsce muzeum serialu telewizyjnego - Muzeum Hansa Klossa.
W 2011 roku przy współpracy z TNS OBOP i dziennikiem "Rzeczpospolita" stworzył ranking najwybitniejszych władców polskich oraz był kuratorem wystaw silikonowych figur władców polskich: czasowej na Kopcu Kościuszki w Krakowie i stałej w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Za ostatnią dyrekcja MWP przyznała mu w maju 2012 r. medal płk. Bronisława Gembarzewskiego i tytuł Kustosz Królewskiego Piękna.