Twórczość Andrzeja Ziemiańskiego cenię od chwili, kiedy przeczytałem pierwszą w swoim życiu książkę jego autorstwa – „Breslau Forever”. Owszem, przygody z jego utworami miały różny przebieg: czasem drażnił mnie ich mizoginizm, czasem irytowały strasznie prosto skrojone postacie, to znów fabuły, którym daleko było do ambitnych – wciąż jednak wracałem i wracam do książek sygnowanych jego nazwiskiem. Jak więc mogłem przegapić wznowienie zbioru opowiadań „Pułapka Tesli”? I po wszystkim mogę powiedzieć tylko jedno: bawiłem się dobrze i cieszę się, że przeczytałem całość.