„Nigdy nie będziesz mój” to książka, która porywa od pierwszej strony i wywołuje wiele emocji. Są one związane zarówno z sytuacją, w której znaleźli się bohaterowie, jak również z uczuciami jakimi się darzą. Jest to zarówno nienawiść, jak i miłość. Strach i walka o siebie. Ból i radość. Chwile zwątpienia i nadziei. „Nigdy nie będziesz mój” to powieść o rodzinie, która boryka się z problemem alkoholu. Książkę można podzielić na dwie części. Pierwsza część to opis przeżyć Maksymiliana. Warunki w jakich dorastał, co czuł i jak mu się udało uciec z piekła na mazurska wieś, gdzie odnalazł szczęście. Druga część to historia bratanicę Maksa, która kiedyś mieszkała z nim. Gdy miała już dość życia w patologicznej rodzinie, uciekła do swojego chłopaka. Jednak była to ucieczka z deszczu pod rynnę. Gdy jej życie wywróciło się do góry nogami, postanawia wyruszyć do wujka, który co roku wysyłał jej kartki na urodziny. Pragnie jednego. Bezpiecznego miejsca, po tym jak jej ojciec wyrzucił ją z domu. Co takiego zarobiła Zosia i dlaczego została wyrzucona z domu? Czy Maksymilian zdecydował się ją przygarnąć? Czy oboje odnajdą w końcu szczęście, którego nie zaznali w swoim dzieciństwie? Przekonacie się sami. Książkę bardzo Wam polecam. Na pewno zostanie ona z Wami na dłużej i na pewno dostarczy Wam wielu skrajnych emocji. Czyta się ją bardzo szybko, nie ze względu na jej gabaryty, ale ze względu na temat jaki porusza oraz lekkie pióro autorki. Czytając tę książkę poczułam ciężki klimat w mieszkaniu, w którym dorastali Maksymilian i Zosia. A później zapragnęłam sama przenieść się na mazurska wieś i pobiegać w polu kukurydzy. [współpraca reklamowa] Wydawnictwo Dlaczemu