OPIS
Wyraźnym novum w książce jest koncentracja uwagi badawczej na osobach dorosłych, które nabyły niepełnosprawność stosunkowo późno. Znajdują się one więc w sytuacji „podwójnej tożsamości”, gdzie nabycie niepełnosprawności stanowi rodzaj punktu zwrotnego, cezury między tym, co było „przed”, a tym, co było „po” nabyciu niepełnosprawności. Wgląd w doświadczenia z obu tych okresów pozwala na nowo odkryć własną wizję siebie, świata i swojego w nim miejsca oraz kwestionować fakt „sprawności” jako należny i dany raz na zawsze (...).