Romans ze szkolnej ławki i mnóstwo humoru w opowieści o parze, która nijak do siebie nie pasuje, a jednak coś ich w sobie nawzajem pociąga!

Shizuku Mizutani chłopak z ławki obok niezbyt obchodzi. Powody są dwa: po pierwsze marzy jej się bycie uczennicą numer jeden – a w dalszej perspektywie dobrze zarabiającą kobietą – a po drugie Haru Yoshidy w szkole zwyczajnie nie ma. Był dosłownie chwilę, wdał się w bójkę z uczniami, dorobił sławy Bestii i już więcej nie pojawił. Ale los chce, że Shizuku, na prośbę nauczycielki i bynajmniej nie bezinteresownie, trafia do Yoshidy z notatkami ze szkoły, żeby ocalić go przed całkowitym wyrzuceniem. Ich pierwsze spotkanie jest jednak dość specyficzne – chłopka na jej widok wyskakuje przez okno. Ale wkrótce między obojgiem zaczyna się coś dziać. Zbuntowany Yoshida, który wbrew obiegowej opinii, jest czuły i wrażliwy (acz przy tym skrajnie porywczy) wraca do szkoły, wyznaje nawet Shizuku miłość. Poukładana dziewczyna nie chce angażować się w związek, jest pewna, że nie czuje do niego nic. Skąd jednak to dziwne rozkojarzenie, które jej dotyka? Czemu jej myśli wciąż błądzą wokół Yoshidy? I co może wyjść ze znajomości z tą Bestią z ławki obok?

Chyba żaden rodzaj komiksu nie łączy ze sobą tak mocno rozbrajającego humoru, absurdalnych wręcz gagów i odrealnionej mimiki ze scenami poważnymi i przesyconymi emocjami, jak manga. Ale taka już specyfika Japończyków, którzy nawet w kulminacyjnych momentach wzruszeń, rozbroić potrafią do łez rzuconym z nagła żartem. I taka jest właśnie seria „Bestia z ławki obok”. Trzynastotomowa, zamknięta opowieść, której bohaterami są uczniowie tworzący najbardziej niedobraną parę. Ich wzajemne relacje to masa humoru, kiedy pełen sprzeczności Yoshida stara się odnaleźć w nowym uczuciu i szkole, ale przede wszystkim w towarzystwie dziewczyny, która pozornie jest jego kompletnym przeciwieństwem. Jest w tym jednak zarazem miejsce dla emocji i wzruszeń. Łez. Kłótni. Przeciwności losu. I losu też zrządzeń. Czyli jak w każdym szanującym się mangowym szkolnym romansie być powinno!

Strona graficzna jest podobnie urocza jak treść. Lekka, zwiewna kreska kojarząca się nieco z „Chobits” grupy Clamp, jasna, bez zbędnego epatowania czernią. Miła dla oka, przyjemna, znakomita gdy do gry wkracza humor i rozbrajająca mangową mimiką.

Nic, tylko polecić. Szczególnie, że niedawno wyszedł drugi tom, historia nabiera tempa, a całość czyta się bardzo dobrze i z dużą przyjemnością. Dlatego jeśli chcecie fajnej komedii romantycznej nie wahajcie się nawet i poznajcie Bestię z ławki obok i wybrankę jego serca.

Tonari no kaibutsu-kun, czyli Bestia z ławki obok to typowa komedia osadzona w szkolnych realiach. Klasowy kujon, bo prymuska to za mało by określić charakter Mizutani, przynosi lekcje szkolnemu wagarowiczowi-rekordziście. Do tej pory w jej głowie była tylko nauka, lecz dziwnym trafem ten niereformowalny leser, o którego sile, wybuchowości i porywczości krążą wręcz legendy, doznaje olśnienia i Haru odczytuje gest Mizutani jako objaw przyjaźni. Ba, z miejsca się w niej zakochuje. O dziwo w całkiem męsko-damski, a nie tylko platoniczny sposób. Dotąd jedyne relacje z ludźmi stanowiła przecież dla niego znajomość z wyrostkami, które wyciągały od niego kasę czy dość luźna miłość braterska. Czy Mizutani wystarczy uroku i konsekwencji, by utrzymać Haru w szkolnej ławce? I czy szkoła jest gotowa na jego przyjęcie? Więcej na: https://www.monime.pl/bestia-z-lawki-obok-tom-1/

Ogladalam kilka lat temu anime, zaciekawiła mnie postac glownego bohatera, ktory trzeba przyznac iz jest troche nietypowy. Głowna bohaterka niestety jednak nie powala, mnie osobiscie drazni swoja szaroscia. Manga ma kreske ładna, nie jest to jednak nic wyjatkowego. Typowy romans, komedia shoujo. Na odstresowanie i relaks, jak najbardziej. 2 tomu raczej nie kupie, zdam sie na anime.