Fajnie się czytało, ale cieszę się, że seria została zakończona i nie pokuszono się ciągnąć ją dalej do 40 tomu. Już po 11 tomie stało się coś strasznego - powoli zaczęła zanikać i tak szczątkowa fabuła i górę wzięły sceny walk, które robiły się coraz mniej czytelne. Ale serię jako całość można potraktować jako dobrego produkcyjniaka nastawionego na dostarczenie 40 minut rozrywki, bo tyle czyta się poszczególne tomiki. I rozrywka jest, zatem cel został osiągnięty. To nie kamień milowy dla mangi, ale wstydu myślę, że też nie ma. To raczej nie Pluto, czy Monster, ale czasu przeznaczonego na lekturę nie traktuję jako stracony. Do autobusu - rewelacja.

Wreszcie nadszedł wielki finał „Deadman Wonderland”. Jak się można było spodziewać, autorzy zaserwowali nam tom pełen akcji, wzruszeń i prób zaskoczenia nas. Próby te co prawda nie do końca się udały, ale całość jest znakomita, nawet jeśli czasem zdarzają się jakieś drobne wpadki.