Na pierwszy rzut oka "Dziecię bestii" skojarzyło mi się z mangami tworzonymi na podstawie anime. Szata graficzna, dość uproszczona, sprawiała właśnie takie wrażenie - kto czytał tytuł tego typu z pewnością wie o czym mówię. Oczywiście skojarzenie to było całkiem słuszne, jak się potem okazało. Czy to jednak ma jakiekolwiek znaczenie? Nie, bo dzieło Hosody i Asai to kolejna udana adaptacja filmu. Nic wielkiego, to prawda, ale tytuł ten to niezła, lekka rozrywka dla miłośników przygodówek i shounenów.

Wielka przygoda z mnóstwem akcji, świetny humor, pokaźna garść fantastyki i głębsza treść fabularna – tak w skrócie można scharakteryzować opisywany tytuł. Manga powinna zapewnić rozrywkę dość szerokiemu gronu odbiorców. Jeżeli ktoś lubuje się w widowiskowych shounenach w których dzieje się sporo a humor wylewa się z kadrów komiksu – czym prędzej powinien zakupić tę mangę. Należy jednak wspomnieć o tym, że główny wątek jest dość schematyczny i łatwo przewidywalny. Jest to cecha dość częsta w pozycjach, która chcą postawić na widowiskowość. To czy będziemy to traktować jako wadę lub zaletę, zależy tylko od wieku i upodobań czytającego. Pewne niedociągnięcia głównej historii nie oznaczają, że manga nie ma do zaoferowania niczego więcej. Odrobina refleksji nad tym, co czytamy i oglądamy (rysunki) i mamy do czynienia z dojrzałą pozycją, która porusza wiele trudnych tematów. Dążenie do stania się silniejszym, próba odkrycia samego siebie i walka ze swoimi słabościami, umiejętność radzenia sobie z samotnością oraz poznawanie uroków i trosk „ojcostwa”. Zarówno Ren, jak i Kumatetsu to dwa silne charaktery, których zderzenie musi powodować liczne (często humorystyczne) konsekwencje. Ich relacja na poziomie mistrz-uczeń nie jest łatwa (szczególnie na początku), obaj są do siebie nazbyt podobni, żeby móc się spokojnie dogadać. Zapalczywa dwójka, która pod płaszczykiem agresji i nadmiernej pewności siebie, skrywa sporo swoich tajemnic i słabości. Relacje wspomnianej dwójki dość mocno zmieniają się wraz z upływem czasu. Oboje wzajemnie się uzupełniają, dostrzegając między sobą coraz wyraźniejszą nut porozumienia. Relacja wymagający nauczyciel – krnąbrny uczczeń, coraz bardziej zaczyna przypominać powiązanie ojca i syna. Staja się oni od siebie zależni i dzięki temu rozwijają się, chociaż i tak żaden się do tego na głos nie przyzna. Sami mieszkańcy miasta, kompletnie zmieniają podejście do chłopaka. Początkowo nieufni, wręcz wystraszeni starą przepowiednią mówiącą o zagładzie przyniesionej przez człowieka, zmieniają swoje podejście i zaczynają go traktować jak jednego ze swoich.