Jak ja się cieszę, że „My Hero Academia” ukazuje się na polskim rynku z częstotliwością tomiku na miesiąc; co przecież nie zdarza się często, a co świadczy o popularności i dobrym przyjęciu danego tytułu. Ale nie ma się co dziwić. Seria Koheia Horikoshiego to wzorcowy shounen, jeden z najlepszych dostępnych w naszym kraju, a tego typu mangi (pamiętacie „Dragon Balla” czy „Naruto”? głupie pytanie, każdy pamięta) zawsze stają się hitami. Jeśli więc lubicie ten gatunek, albo – tak, jak ja – macie do niego sentyment, nie wahajcie się ani chwili, bo „Akademia bohaterów” to coś dla Was. Tak samo, jak i dla miłośników komiksów spod szyldu superhero.

Odludne miejsce, wymagający trenerzy, chęć przełamania własnych słabości i dalszego rozwoju. Wszystko to brzmi ciekawie i stanowi ważną część tomu dziewiątego. Szkolenie w pewnym momencie przeradza się jednak w coś o wiele poważniejszego. Szczególnie kiedy na terenie obozu pojawiają się superzłoczyńcy, którzy na pewno nie przyszli z kurtuazyjną wizytą. Młodzi bohaterowie zostają rozdzieleni i każda z grup będzie musiała stawić czoła przerażającymi (na swój sposób) przeciwnikowi. Horikoshi przełącza się tu pomiędzy poszczególnymi grupami, ukazując ich starcia oraz buzujące w nich emocje. Każdy z nastolatków ma więc tutaj okazję, aby zabłysnąć i zaprezentować się na tyle mocno, aby zapaść w pamięci czytelnika. Z każdą kolejną sceną atmosfera mangi zaczyna się robić coraz bardziej mroczna, dramatyczna i angażująca. Dla nikogo nie powinno być zaskoczeniem, że największą uwagę przykuwa tu Deku, który ponownie przekracza swoje granice w trosce o innych. Napięcie, jakie towarzyszy nam podczas lektury tego komiksu nie ustępuje do ostatniej strony. Mało tego im bliżej końca, tym więcej fabularnych niespodzianek przyszykował dla nas autor.