Najnowsza jednotomówka od Waneko, „On zimny, ona gorąca” to taka erotyczna wariacja (na dodatek równie erotyczna, co komediowa) na temat „Pięknej i bestii”. Wszystkim doskonale znana opowieść przeniesiona została na grunt fantasy z elfami i orkami (i tym podobnymi bytami) i skondensowana do erotycznych igraszek, które momentami przypominają podobne sceny ze „Strasznego filmu” i chociaż próżno tu szukać jakiekolwiek głębi (chyba, że chodzi o penetracje), zabawa jest całkiem niezła i potrafi poprawić humor. Głównie męskim odbiorcom.

Najnowsza jednotomówka wydawnictwa Waneko to przedstawiciel mang, w których racjonalnej i wciągającej fabuły, można poszukiwać za pomocą lupy przez dłuższy czas i kompletnie niczego nie odnaleźć. Nie bójmy się tego napisać On zimny, Ona Gorąca to komiks nastawiony tylko i wyłącznie na chwilę mocno przyziemnej rozrywki, dedykowanej raczej wyłącznie męskiemu gronu odbiorców. Scenariusz tego dzieła to zbiór mniej lub bardziej lekkiej erotyki, rubasznego humoru i masy gagów podszytych seksualnym podtekstem. Autor tego dzieła sięgnął po mocno przyziemne środki wyrazu, tworząc dzieło pozbawione jakiegokolwiek polotu, głębi czy nawet większego sensu. Skupił się on na próbie zaspokojenia najprostszych samczych potrzeb kulturowych. Odrobina nagości, kilka wyzywających póz i masa dwuznacznych tekstów. Oczywiście sięgając po mangę z segmentu komedii erotycznych, nie można się spodziewać czegoś nadzwyczajnego, ale nie oznacza to jednak, że twórca musi oferować dzieło stworzone po najmniejszej linii oporu. Odrobina większego przyłożenia się do historii, większy pomysł na kreację postaci i mogło powstać z tego coś więcej niż tylko przeciętny komiks, o którym zapomni się kilka minut po jego przeczytaniu. Tytuł zakwalifikowany jest jako dzieło dla czytelnika powyżej 18-tego roku życia. Serwowana tutaj nagość organiczna się jednak tylko do kilku momentów z nagimi rysowanymi piersiami, co raczej nie powinno być czymś zdrożnym dla powiedzmy siedemnastolatka. O wiele lepiej jest, jeśli chodzi o pewne walory artystyczne mangi. Rysunki są ładne i przejrzyste, chociaż większość z nich jest robiona na zasadzie kopij wklej, bez większej inwencji twórczej. Duże słowa uznania dla tłumaczy, którzy starali się przełożyć pewne wypowiadane kwestie na nasz rodzimy język potoczny i udało się im to dość dobrze.

To momentami jest tak absurdalne, że po prostu nie może być nie śmieszne.