Najpierw „Boy Meets Maria” przyciągnęło mój wzrok szatą graficzną, tak mocno kojarząca się z „Kształtem twojego głosu” czy „”Ku twej wieczności”, czyli świetnym seriom, które naprawdę sobie cenię. Więc przyjrzałem się opowieści bliżej, zobaczyłem, że fabuła brzmi nieźle, no to czemu nie. Zaryzykowałem. I rzeczywiście okazało się, że to niezła manga. Nic wybitnego, ale rozrywkę zapewnia całkiem przyjemną. ż tak bardzo prac Yoshitoki Oimy, właściwie tego podobieństwa jest już sporo mniej, jednak nadal jest ono obecne. Dlatego manga jest miła dla oka, design postaci jest udany, a całość, wraz z detalami i całą lekkością, po prostu wychodzi tej mandze na dobre. I wyróżnia ja na tle podobnych, wciąż rysowanych w ten sam sposób opowieści gatunkowych.

Nie czytują raczej gejowskich mang, bo postrzegam je jako fetyszyzację homoseksualizmu skierowaną dla napalonych heteroseksualistek, ale o tej słyszałem dobre opinie, więc się za nią zabrałem i okazała się być bardzo dobra. W dojrzały sposób porusza kwestię traum z dzieciństwa i radzenia sobie z problemami. Bohaterowie rozwijają się, przechodzą konkretą drogę i w każdym z nich kryje się coś więcej niż wskazywałby na to początek historii. Polecam