Horrorowy „Dzień świstaka” trwa. I co tu dużo mówić, jest fajnie, bo ja ten schemat po prostu uwielbiam i doskonale bawię się za każdym razem. Bo może i to wszystko znam, może widziałem już nie raz i nie dwa, ale w tak dobrym wykonaniu, jak tutaj, zdarza się to coraz rzadziej. Więc cieszę się, wciągnąć się daję i zmam ochotę na więcej. A że dynamiczne jest to, jak choroba i pędzi na złamanie karku, nie da się tu nudzić ani przez moment. No i jeszcze autor potrafi zaskoczyć nas nie raz i nie dwa, więc jest w co się wgryźć.