Poszukiwanie pracy na obczyźnie to temat nie tylko gorący, ale i dobrze znany już od bardzo dawna. W końcu trawa zawsze jest bardziej zielona po drugiej stronie płotu. Czasem jest to prawda, czasem nie. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu ludzie jechali z chlebem na zachód, od kilkunastu miejscem docelowym młodych Polaków stały się takie kraje jak Anglia czy Irlandia. Temat tak aktualny musiał więc w pewnym momencie wkroczyć na różne pola sztuki, nie pomijając oczywiście komiksu. I tak zrodził się rewelacyjny album „Rozmówki polsko-angielskie”, który właśnie doczekał się wznowienia.

Wcale nie dziwię się, że Pani Agata Wawryniuk została laureatką stypendium Gildii i konkursu na najlepszy debiut komiksowy 2011 r. Niezmiernie cieszę się ze wznowienia Jej dzieła. Komiksów obyczajowych czytam niewiele i jak już mam się za takowy zabrać, najpierw staram się zebrać o nim trochę informacji. „Rozmówki...” przypadły mi do gustu w całej rozciągłości.
Komiks jest świetny. Począwszy od scenariusza (który napisało życie Pani Agaty) – bardzo dobry zapis doświadczeń sporej grupy Polaków (znam kilka osób pracujących niegdyś na Wyspach i ich opowiadania pokrywają się w znaczącej mierze z tym, co można zobaczyć/przeczytać w komiksie). Pominięcie części zdarzeń czy epizodów tłumaczy sama Autorka w wywiadzie na końcu i tu należy oddać Jej słuszność, gdyż to w końcu twórca sam wybiera, co zawrzeć w swoim dziele, a czego nie (zresztą gdyby chcieć umieścić wszystko, nie skończyłoby się na jednym tomiku, ale wydawnictwo musiałoby się rozrosnąć do rozmiarów wielotomowego cyklu). Ponadto pewne doświadczenia mogłyby być na przykład zbyt bolesne czy traumatyczne, by obnażać je w komiksie.
Poprzez grafikę - dla mnie cudna. Dzięki wystylizowaniu postaci, jakiego dokonała Pani Wawryniuk, udało Jej się genialnie uchwycić typy osobowości bohaterów opowieści i w sposób wyjątkowo czytelny uwypuklić ich cechy. Wystarczy spojrzeć na postać i już wiele wiadomo o tym, kim jest – majstersztyk.
A skończywszy na języku utworu. Bardzo dobry jest w moim odczuciu zabieg posługiwania się angielskim podczas kontaktów z Wyspiarzami – dodaje to zarówno realizmu, jak i klimatu całej historii.
Umiejętne połączenie ciekawej fabuły z bardzo przyjemną kreską, przepuszczone przez życiowe perypetie Autorki i Jej znajomych dało w efekcie komiks mądry i prawdziwy, szczery i dający do myślenia, czasem smutny i przygnębiający, a czasem tchnący optymizmem, a przy tym niezwykle miły dla oka. Super!