„Głębia”, chyba najbardziej pesymistyczno-optymistyczna seria science fiction dostępna na naszym rynku, powraca z kolejnym tomem. Tym razem w ręce czytelników trafiają co prawda tylko cztery nowe zeszyty, ale zabawa jak zwykle jest udana, wciągająca i nieoczywista. I nawet jeśli ten album nie posuwa zbytnio całej akcji do przodu, warto po niego sięgnąć, bo odsłania przed nami kilka ciekawych faktów na temat świata przedstawionego i zachwyca zakończeniem.

Tajo, wychowana właściwie przez Rolna w Polumie, wraca do rodzinnego Salus. Choć Della pozostawiła ją na pewną śmierć, jakoś odnalazła ją i uratowała Mertali, syreny, która była ze Stel na ekspedycji. Tajo jest na tyle mocno podobna do matki, że mimo rozdzielenia z rodziną jako małe dziecko, dalej żyje nadzieją, jaka pchała do działania Stel. Salus jednak nie jest już tym miejscem co dawniej. Teraz to miejsce niekończących się orgii podsycanych narkotycznym kremem. Tajo może nie zdołała przerwać dywersję podszywającej się pod szwagierkę Leny, ale chociaż przechytrzyła senat mający gdzieś szary miejski tłum. Teraz wszyscy wiedzą, że demokrację trzeba określić na nowo, jednak czy będzie gdzie wracać kiedy odpalą się ładunki podłożone przez Lenę? Więcej na https://www.monime.pl/zewnetrzne-aspekty-wewnetrznych-postaw-glebia-tom-4/