Graficznie przypomina Andreasa szybka mroczna akcja szkoda tylko, że tak szybko się czyta. Plansze ekstra.

Fabularnie historia nie powala. Bohaterowie zmiksowali, wymieszali geny przedwcześnie zmarłej dziewczynki, rzucili kostką i miało wyjść wypas, a wyszło tak jak zwykle w tego typu opowieściach. Wizualnie bardzo stylowo, cokolwiek to znaczy... Taki trochę horror, trochę sf, jakaś tajemnica i wypasiony koniec, który koniecznie nie może być szczęśliwy. W zasadzie to szybka lektura, po której wiele nie pozostaje. No, chyba że dla kogoś strona wizualna jest na tyle ważna, że nawet jeśli treść jest średnia, to i tak wyolbrzymia wartość całości... Wtedy skoro tak, to jest na co popatrzeć. Rysownik włożył w plansze wiele pracy i to widać. I to nawet bardzo. Jest ładnie, tego nie da się temu wydawnictwu odmówić. Tyle że dupy niestety mi nie urwało, bo ważny jest dla mnie scenariusz. Ot, gusta i guściki.

W stylu Andreasa