Fantastyczna opowieść osadzona w czarujących krajobrazach Prowansji początku XX wieku, od samego początku potrafiła mocno przykuć uwagę czytelnika. W albumie Aristophania #2 Xavier Dorison (scenarzysta) trzyma się tego klimatu, dodając do niego jeszcze bardziej wyrazistą dawkę mroku i kolejny raz obsadzając w rolach głównych młodych bohaterów. Podtytuł drugiego tomu (Progredientes) dosyć dobrze oddaje to, czego można oczekiwać od przedstawionej tu historii. Z każdą kolejną przeczytaną stroną coraz bardziej zagłębiamy się w przedstawionym świecie, odkrywamy zasady nim rządzące i poznajemy piętrzące się tutaj tajemnice. Autor w przemyślany sposób skupia się na kolejnych elementach opowieści, utrzymując cały czas odpowiednie tempo historii. Pozwala mu to nie tylko trzymać czytelnika w napięciu, ale również wypełnić album po brzegi wartką i intrygującą treścią. Nieustannie balansuje on tu pomiędzy magiczną fantastyką, dramatycznymi emocjami, widowiskową akcją i lekką szczyptą humoru. Jedyne czego tutaj brakuje (ocena subiektywna) to poświęcenie troszkę większej uwagi postaci Aristophani Bolt, która jest naprawdę ciekawą bohaterką, której potencjał nie został jeszcze należycie wykorzystany.