Nigdy nie czytałem Strażników, ale oczywiście oglądałem filmy. A ponieważ uwielbiam Ewinga i jego "Znajdujemy ich..." oraz "Nieśmiertelnego Hulka" więc "Strażnicy..." wydali mi się oczywistym zakupem. Niestety dla mnie ten komiks okazał się głupi. Na prawdę ciężko mi się to czytało. Na początku czułem się tak, jak bym czytał komiksy X-MEN z lat dziewięćdziesiątych. Już wtedy nie podobały mi się nieśmiertelni bohaterowie, którzy jak trzeba to zginą a potem zmartwychwstaną, a dzisiaj zagrania w stylu "umarł, ale nie umarł, bo ma moc Novy" mnie po prostu drażnią. Po 10 stronach komiksu walka o wszystko też była bardzo nużąca. Jest jedna na prawdę rewelacyjna scena z Grootem, którego rozumiemy, a wszyscy inni mówią w jego języku, ale to wszystko. Rozwaliła mnie Moon Dragon walcząca z Księżycowym Smokiem. Ciekawy jestem jak to było w komiksach po angielsku? Uważam, że to nie jest komiks dla kogoś, kto nigdy nie czytał strażników. Czytałeś, lubisz, sprawdź sam. Ja liczyłem na nowe spojrzenie i humor. Przeliczyłem się. I o co chodzi z garniturem Rocketa? Bo tu nie dali odpowiedzi.

Zaczyna się nowy rozdział „Strażników Galaktyki”, a ja jakoś tak niepewnie do niego podchodziłem. I to mocno. Bo z jednej strony Al Ewing za sterami, a ten gość pokazał nam, jak się robi „Nieśmiertelnego Hulka”. Z drugiej zaś… no ten sam Al Ewing, który zawiódł mnie, gdy pisał „Avengers”, a w kosmicznych klimatach na kolana nie powalił chociażby przeciętnym „Znajdujemy ich, gdy już są martwi”. A tu znów drużynowa historia, a ten mu nie szły, kosmiczna, więc… Ale całkiem fajnie mu to wyszło, z całkiem miłą szaloną nutą i większą powagą, niż to ostatnio w serii mieliśmy.