Piąty i przedostatni tom „Araba przyszłości” to dzieło absolutnie wielkie. Jak i cztery poprzednie odsłony tej serii. Niby nic takiego, niby już komiksów w temacie mieliśmy i mamy tyle, a jednak historia Riada Sattoufa rusza – przynajmniej mnie, ale wątpię by znalazł się czytelnik nieporuszony – tak, jak chyba żadna inna tego typu. Bo czytałem „Persepolis”, czytałem „Odyseję Hakima”, powieści graficzne Rutu Modan i parę innych rzeczy o Bliskim Wschodzie, ale żadna nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jak właśnie „Arab”.

Poprzednie części komiksowej autobiografii autora naznaczone były wieloma wyrazistymi (często skrajnymi emocjami), które w pewnym sensie równoważone były przez niezły humor i możliwość bliższego poznania niektórych realiów świata arabskiego. Album Arab przyszłości tom 5 zmienia jednak oblicze serii i zaczyna uderzać w mroczne i jeszcze bardziej dramatyczne tony. Powiązane jest to z wydarzeniami, których byliśmy świadkami pod koniec poprzedniej części. Po tym, jak ojciec porwał najmłodszego syna i wywiózł go do Syrii, aby wychować go w rygorze koranicznym, zarówno matka, jak i Riad pogrążyli się w przytłaczającym smutku. Kobieta tym razem staje się ważną częścią komiksu. Obserwujemy tu nie tylko jej dramat, ale również walkę z francuskim wymiarem sprawiedliwości, który dosadnie rzecz ujmując miał „gdzieś” jej tragedię. Riad nie jest już dzieckiem a świadomym nastolatkiem, który zdaje sobie sprawę z tego, że musi stanąć na wysokości zadania i wspierać matkę najlepiej jak tylko potrafi. Bycie nastolatkiem to również trudna do okiełznania burza hormonów, poznawanie samego siebie, szukanie właściwej drogi na przyszłość, borykanie się z wieloma problemami, poznanie smaku pierwszej miłości czy popełnianie głupich błędów. Tego typu elementów w albumie nie brakuje i są one połączone z głębokim psychologicznym obrazem nastoletniego chłopaka, który chce wspierać matkę i być jak inni chłopcy w jego wieku. Jak zostało to już wspomniane, twórca tym razem dorzuca do emocjonalnej historii mniejszą dawkę czarnego humoru. Nie znaczy to, że nie występuje on tutaj w ogóle. Pojawia się tu kilka zabawnych fragmentów, z które potrafią jednocześnie wywołać uśmiech rozbawienia, jak i wymusić na odbiorcy głębszą analizę tego, co zobaczył/przeczytał....