Nie bardzo kojarzę polskie tytuły poszczególne części, bo nie pasują ani do tych od Taurusa ani oryginalnych?

... "ambicji" tłumacza: ma być inaczej niż było, choćby nawet niezgodnie z oryginałem, po jaką cholerę "drapieżca" zamiast "łowcy" gdy w oryginale jest "Hunter" a "The score" to jak rozumiem "Człowiek o twarzy zbiega"..

... to chyba trochę odlot.

@Łukasz Wójcicki "Człowiek o twarzy zbiega" to "The Man with the Getaway Face" - krótka historia, której nie było u Taurusa. "Syndykat" czyli "The Outfit" - tłumaczenie równie trafne jak "Firma". Jedynie w przypadku "Drapieżcy" można by się zastanawiać, dlaczego tłumacz zdecydował się na taką wersję (całkiem zresztą sensowną, choć nie dosłowną). Dlatego wstrzymałbym się z wieszaniem psów na tłumaczu do czasu zaznajomienia z przekładem. W każdym razie edytorsko zapowiada się zacnie, znacznie lepiej od edycji Taurusa.

Ciekawe ale ponieważ mam klasykę wydaną w 4 tomach to odpuszczam to nowe wydanie.

Parker. Nieprzenikniony twardziel. Facet o robiących wrażenie ogromnych łapach. Z jego twarzy ciężko cokolwiek wyczytać. No może poza tym, że naprawdę nie warto mu wchodzić w drogę. Na kartach niniejszego tomu przekonują się o tym wysoko postawieni przedstawiciele przestępczości zorganizowanej, ale także sami wspólnicy bohatera! Nikt nie uchroni się przed jego gniewem, nawet kobieta, która go kocha. Jeśli kręcą was mroczne klimaty noir i duża dawka sensacji w połączeniu ze starymi, dobrymi Stanami Zjednoczonymi lat 60. ubiegłego wieku, to trafiliście w dziesiątkę. Parker emanuje niezwykłą energią tamtych czasów, a przykuwa nas postacią bardzo niejednoznacznego bohatera. W sumie to samo określenie bohater wydaje się być nietrafione. Z innej perspektywy niż zawarta w komiksie uznalibyśmy go zapewne za łajdaka i drania, którego powinni zapuszkować. Po prostu konkretnego s***wiela. Parker to komiks, który podobnie jak jego główny bohater, nie potrzebuje wielu słów, by oczarować każdego. Jego poszczególne kadry wydają się być idealnie rozplanowane. Przez kolejne fragmenty historii przechodzimy tak jakbyśmy mogli to sobie wyobrazić, gdybyśmy nie mogli posiłkować się obrazami. Darwyn Cooke, legenda komiksu czuje się tutaj jak ryba w wodzie. Cudownie operuje kolorami, dostosowując je do konkretnych opowieści. W Drapieżcy jest to odcień zieleni, a w Człowieku o twarzy zbiega jest to kolor żółty. Jest w tym stylu coś hipnotyzującego, zarazem prostego i złożonego. Autor bawi się formą i czuć, że wielką frajdę sprawia mu opowiadanie historii Parkera. Ta nie jest w sumie nazbyt skomplikowana. Tytułowym bohaterem kieruje chęć zemsty na ludziach, którzy go oszukali. Jak się okazuje, nie wystarczy mu osoba, która bezpośrednio okradła go z ciężko zarobionej kasy. Wkrótce rozrasta się to na walkę z przestępczym Syndykatem. Jednakże Parker kradnie, zabija, napada i oszukuje. Wydaje się, że nie ma w nim krztyny dobra, ale właśnie to sprawia, że jest tak fascynujący.....