Osobiście uważam tę pozycję za Jego sukces.
Zwykle pisarze wchodzą przebojem na rynek, potem odcinając kupony nazwiskiem za poprawne choć mierne dzieła.
Tu jest inaczej. Pisarz ewidentnie się rozwija.
Od quasi politycznej, takiej sobie opowieści o "ojcu z Torunia" przez fajny "Czas bezdechu" o Sudanie do super wciągającego "drajlandu". Czyta się jednym tchem w kilka wieczorów. czuje się tu, że autor nie pisze o świecie dla nie go odległym. Wszędzie był, wszystkiego dotknął, posmakował. Każde słowo jest wysmakowane i żadne nie jest zbędne. Czytając można odczuć poetycką przeszłość Pana Konrada.
Polecam z całego serca, bo mimo, że to smutna historia, to dla duszy czytelnika jest wielką ucztą.
Liczymy na więcej Panie Konradzie.