Niestety ta część nie wzbudziła mojego zainteresowania tak jak poprzednia. W pierwszej części była akcja, coś się działo, w tej części niestety tej wartkiej akcji mi zabrakło. Główny bohater cały czas musi się ukrywać, gdyż posiada obciążające dokumenty wpływowych ludzi. W książce można odnaleźć elementy charakterystyczne dla kryminału, powieści sensacyjnej czy thrillera politycznego. Byłby to kryminał o wiele lepszy gdyby były jakieś bardziej zaskakujące zwroty akcji. Niestety pierwsza połowa książki toczy się leniwie i bardzo ospale, nie potrzebne wcale jest streszczenie w tej powieści jej poprzedniej części. Oxen przedstawiony jest dość dziwnie, bo mimo iż jest po trudnych wojennych przejściach to po przeczytaniu pierwszej części uważałam go za typowego twardziela. W tej części autor przedstawia go dziwacznie jako wyjącego do księżyca i gadającego do ptaków. Przecież jest on doświadczony nawet w działaniu na nerwy „mrocznym ludziom”. Książkę ratuje to, iż jednak Oxen nie daje się złapać i jest w stanie genialnie przechytrzyć ścigających go ludzi. Klimat przedstawiony w powieści jest doskonały, fabuła jest bardzo ciekawa, jednak niestety brakuje wartkiej akcji. Niektóre opisy trochę za długie i nudne. Liczyłam na to, że druga część będzie równie dobra jak poprzednia, niestety moje uczucia są mieszane. Jest trochę dobrej akcji ale niestety na taką objętość książki przeważają bardzo szczegółowe, nudne opisy i niczym. W moim odczuciu jeśli książka jest pisana w tomach, to każda część powinna zamknąć jakiś wątek, a kolejna rozpocząć następny. Plusem dla powieści jest to, że skandynawskie tło bardzo pasuje do mrocznych tajemnic jakie są w niej skrywane. Z reguły nie lubię politycznych kryminałów mają dla mnie za ciężki klimat, jednak pierwsza część była bardziej ciekawa. Mam nadzieję, że autor w trzeciej części sprawi, że nie będę mogła się od niej oderwać, ta przyznam szczerze dokończyłam na siłę.