Nie spodziewałem się, że w dwudziestym siódmym tomie dojdzie w serii do jakiejś znaczącej zmiany, a jednak. Pojawia się tu wątek, który w innych okolicznościach byłyby tylko kolejną przeszkodą na drodze do zwycięstwa, ale jego znaczenie jest tak duże, że nie da się odebrać go w ten sposób. Jednocześnie autor nie tylko podkręca napięcie, ale co i rusz rozładowuje je a to kolejnymi retrospekcjami, to znów solidną dawką humoru, dzięki czemu całość czyta się, jak zwykle, znakomicie.