Każdy, kto choć trochę interesuje się Japonią, prędzej czy później musiał trafić na jakieś legendy o Kraju Kwitnącej Wiśni, w tym, oczywiście, także te miejskie. A jaka jest najsłynniejsza z nich? Nie, nie o kasecie wideo, która zabija, a o kobicie zwanej Kuchisake-onna – zjawie z rozciętymi ustami, która zadaje ludziom pytania i pozbawia ich życia. I na niej właśnie oparta jest niniejsza manga. Klimatyczna i udana jednotomówka, która spodoba się wszystkim miłośnikom horrorów.

Chcielibyście kiedyś zostać czyimś ,,braciszkiem” lub ,,siostrzyczką”? A może marzycie by w ten właśnie sposób zwracała się do Was droga Wam osoba, jak np. Wasz idol lub idolka? W Japonii trzeba przyznać, że to dość popularne zjawisko i zapewne nie jest obce żadnemu fanowi mangi i anime. ,,Wypaczona” to tytuł, po lekturze którego za nic nie chcielibyście mieć takiej ,,siostrzyczki” Dlaczego? Zapraszam do lektury recenzji! Rodzice uczą swoje dzieci by nie rozmawiać z nieznajomymi. Niestety bohater mangi Ryo Haruto chyba nie wziął sobie tych rad do serca, bowiem pewnej nocy odpowiada na pytanie dziewczyny ubranej w strój lolity, siedzącej wśród śmieci przed jego domem. Zdawałoby się, że niewinne pytanie – Czy masz siostrzyczkę? – rozpoczyna serię tragicznych w skutkach wydarzeń, bowiem każdego kto odpowie na pytanie lolity z miejskiej legendy czeka groteskowa „wynaturzona” śmierć. W ,,Wypaczonej” autor wykorzystuje temat miejskich legend do snucia historii na temat ,,siostrzyczki lolity”, która zdecydowanie nie powinna Wam się w tym przypadku kojarzyć z niczym słodkim i ładnym. To wynaturzona istota sprowadzająca nieszczęście na delikwenta (i jego bliskich), który zdecydował się odpowiedzieć na jej pytanie. Zarówno pomysł jak i jego wykonanie zasługuję na pochwałę. Manga utrzymuje już od pierwszych stron klimat grozy, nie brakuje mocniejszych scen z pogranicza gore, które potrafią wstrząsnąć. Co więcej, mimo iż szokujących i makabrycznych kadrów w mandze nie brakuje, to jednak gdy całość zmierza do jeszcze bardziej krwawego finału zazwyczaj są one urywane pozwalając wyobraźni przejąć pałeczkę i dopowiedzieć ciąg dalszy. Cała recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.

Autor mangi tworząc swoje dzieło, nie musiał nadmiernie wysilać się podczas procesu twórczego. Wystarczyło sięgnąć po jedną z setek krążących legend, odpowiednią ją przerobić i dopasować do mangowego stylu. W tym przypadku padło na historię związaną z Kuchisake-onna, jest to kobieca postać z rozciętymi ustami, która straszy mieszkańców Kraju Kwitnącej Wiśni już od czasów okresu Edo. Na przestrzeni lat, legenda ta ciągle ewoluowała i dostosowywała się do konkretnych czasów, ale schemat zawsze był ten sam, przerażająca postać krążąca nocami po ulicach i zadająca pytanie „Czy jestem piękna?” – oczywiście na które pod żadnym pozorem nie można było odpowiadać. Wybór przez Haruto Ryo tej popularnej miejskiej legendy, która znana jest również poza granicami KKW, to strzał w dziesiątkę. Dzięki temu jego manga mogła dotrzeć nie tylko do miłośników komiksowych horrorów z Japonii, ale również zaistnieć na rynkach światowych. Cała zaserwowana tutaj historia ma w sobie nie tylko spore pokłady klimatu rodem z azjatyckich filmów grozy, ale również pewną dozę niepokoju i strachu, która wyczuwalna jest zarówno w amerykańskich, jak i europejskich horrorach. Jeśli miałbym się pokusić o filmową analogię to mamy tutaj do czynienia z mieszkanką związaną z: Shutter, Piła czy Rec (oczywiście są to tylko moje subiektywne odczucia). Autor umiejętnie wykorzystuje emocje dobrze znane każdemu człowiekowi, serwując odbiorcy swojego dzieła treść, która nie tylko ma wzbudzać niepokój, ale również pozwolić na chwilę refleksji i epatować odpowiednio dobraną dawką dramatyzmu. Cały scenariusz napisany jest w taki sposób, że historia trzyma dość wysoki poziom od początku do samego końca, cały czas trzymając czytelnika w niepewności, co będzie dalej. Oczywiście jest kilka momentów, w których scenariusz staje się nadmiernie pyłki lub zwyczajnie głupi, ale jest to dość ogólna przypadłość tego rodzaju dzieł. Na pewno nie mamy tutaj do czynienia z czymś pokroju twórczości Junji Ito, do takiego poziomu mandze jeszcze daleko, ale i tak otrzymujemy całkiem dobry i warty przeczytania komiks.