Westernowo leci sobie ten tomik, oj westernowo. O tym, co western i Sherlock Holmes mają wspólnego pisałem już przy okazji poprzedniego tomiku, więc nie będę się powtarzał, ale jak ja za opowieściami o Dzikim Zachodzie, łagodnie mówiąc, nie przepadam, tak to mi naprawdę podeszło i weszło bardzo przyjemnie. Takie to trochę „Siedmioma wspaniałymi” wszystko stojące, ale to w sumie kolejny pomost miedzy tym, co amerykańskie, czyli klasycznym westernem, który nawet lubię, a tym, co japońskie, czyli „Siedmioma samurajami”, z których „Wspaniali” czerpali pełnymi garściami. Więc wszystko to pożenione z wiktoriańską opowieścią, która o Dzikim Zachodzie sama dobrze pamiętała, daje nam bardzo fajny, mangowy miks – szczególnie dla tych, którzy znają, lubią i wychwycą to wszystko, co wychwycić mają.