OPIS

Glenn Gould, jeden z najbardziej skomplikowanych i charakterystycznych oraz najwybitniejszych pianistów dwudziestego wieku, słynął także ze swych niezwykłych nawyków: nawet w najgorętsze letnie dni nosił czapkę, płaszcz i rękawiczki, z obawy przed zarazkami i uszkodzeniem palców odmawiał uścisków dłoni, nucił głośno w czasie gry i podróżował po świecie ze skrzypiącym starym krzesłem, odmawiając występu, gdyby przyszło mu siedzieć przy fortepianie na czymkolwiek innym.
Prawdopodobnie największą z licznych obsesji Goulda była mania na punkcie koncertowego steinwaya znanego jako CD 318; związek, który on sam nazwał „romansem na trzy nogi”. Wczesne lata swojej koncertowej i nagraniowej kariery Gould przeżył głównie niezadowolony z instrumentów jakie miał do dyspozycji, zawsze pragnąc czegoś lepszego; czegoś bardziej dostrojonego do jego indywidualnych potrzeb. W różnych okresach czasu flirtował z tym czy innym fortepianem, a kiedy w końcu odkrył CD 318 zupełnie stracił dla niego głowę.
W swojej książce Katie Hafner przedstawia nam najważniejsze postacie z życia Glenna Goulda, łącznie z Vernem Edquistem, niemal niewidomym, cierpiącym w milczeniu stroicielem, który przez lata utrzymywał ten fortepian w dobrym stanie. Autorka przynosi nam fascynującą opowieść o nauce i sztuce strojenia, a także zabiera nad do fabryki Steinwaya w okresie drugiej wojny światowej, gdy zbudowano ten legendarny instrument. Ta opowieść o Gouldzie okraszona epizodami zarówno porywającymi, jak i wzruszającymi oraz absurdalnymi – przypominam nam Katie Hafner – jest nie tylko opowieścią o geniuszu i obsesji, ale również o żelazie, drewnie i rzemiośle, które pozwoliło rozkwitnąć jego sztuce.

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ