OPIS
Akcja Ulissesa obejmuje 18 godzin, od 8 rano, 16 czerwca 1904 roku, do 2 w nocy dnia następnego. Do pełnej doby brakuje sześciu godzin snu Leopolda Blooma. Czas ten wypełnia w powieści monolog Molly. Aleksandra Słowik swój cykl Ulissesów wiąże w 24 godzinną wędrówkę (dwa dodatkowe wiersze stanowią skrzydła, szerokie okiennice; otwierają i zamykają całość) po okręgu, tarczy zegara, kuli ziemskiej w odwiecznym rytmie nocy i dnia, światłości i ciemności, snu i jawy, życia i śmierci. Rozpoczyna od drugiej w nocy (przypadek?). To ważna godzina, poprzedzona początkiem wędrówki - ciała?, duszy?, w której sen-śmierć, sokratejska anamneza i metempsychoza, idee Arystotelesa, św. Augustyna, św. Tomasza, Kanta, Bergsona, Berkeleya i wielu innych, wierzenia, mity, religie.
Tylko śmierć potrafi uświadomić istnienie, a życie to nic innego jak zbieranie pieczątek na punktach kontrolnych, przesuwanie się w sennym korowodzie [Ja z jesionową różdżką …]. Teoria metempsychozy, jeden z filarów powieści, mocno obecna jest także w wierszach Aleksandry Słowik. Zdaje się powtarzać za Platonem: Jeżeli bowiem dusza istnieje już i poprzednio, a do życia idąc i rodząc się, nie może znikądinąd się urodzić, jak tylko ze śmierci, to jakże nie ma koniecznie istnieć po śmierci, skoro przecież musi się znowu urodzić?/Teresa Rudowicz/
Aleksandra Słowik urodziła się w morzu, które nazywają Gdańskiem. Rozważna – nim to zrobiła, odczekała rok aż skończy się wojna. Romantyczna – ma zamiar wrócić do swojego morskiego środowiska. Obecnie spoczywa na mieliźnie czyli w Poznaniu. Skupiona na obserwacji świata, a w dni deszczowe własnego pępka. Czasem zapisuje coś z tego, co zobaczy, a przechodnie stwierdzają, że to wiersz. Absolutnie niezrzeszona i niezwiązana. Z wykształcenia – ekonomistka. Długo była przekonana, że ten fach sprowadzi ja na psy, ale okazało się, że tylko na manowce czyli wiersze. Wierzy, że wszystko ma sens – prawie na pewno
schowek
zaloguj/ zarejestruj
NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ
