OPIS

Dzieje związku religii z nauką sięgają początków filozofii. Już wówczas deklarowana była potrzeba oddzielania nauki od religii, choć w praktyce postulat ten nie zawsze był realizowany. Powstanie chrześcijaństwa i jego ekspansja na terenie kultury europejskiej, a następnie rozwój matematycznego przyrodoznawstwa zaostrzył dyskusje dotyczące możliwości (potrzeby) obecności religii (chrześcijaństwa) w nauce. Mimo że ich głównym polem pozostają nauki przyrodnicze, są one podejmowane również na terenie humanistyki. Pojawiają się także w pedagogice, gdzie dotykają przede wszystkim zagadnień światopoglądowej i ideologicznej autonomii tej dyscypliny wiedzy. Prezentowana publikacja dotyczy problemu obecności chrześcijaństwa w pedagogice. Nie analizuje go jednak w aspekcie teoretycznym, lecz metodologicznym. Wskazane w niej zostały elementarne problemy metodologiczne, jakie generuje uprawianie pedagogiki chrześcijańskiej, niejasności dotyczące jej: definiowania, typologizacji, języka, sposobów uzasadniania twierdzeń oraz struktury. Ambicją autora książki nie było ich rozwiązanie, lub wygenerowanie koncepcji pedagogiki chrześcijańskiej, lecz zestawienie uwag służących zrozumieniu metodologicznej specyfiki tej subdyscypliny pedagogicznej.

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ