Magdalena Winnicka powraca w kontynuacji książki „Konstandin”.Grzech mafii. Zawsze mam obawy przed drugim tomem, szczególnie debiutantek, które dopiero stawiają pierwsze kroki w książkowym świecie. „Jesteś w moich rękach równie krucha co szklanka whisky, mówi ci to coś ?” Po tajemniczym zakończeniu części pierwszej teraz powracamy do świata mafijnych porachunków, ale ta książka jest zupełnie inna…Felicja i Aleksander stanowią tutaj podstawę. Ona po wypadku jest jedną noga na tamtym świecie, wszyscy mówią, żeby dać jej odejść, ale on się nie poddaje. Trwa przy ukochanej żonie. Jednak kobieta w ogóle go nie poznaje, nie zna i nie chce spędzać z nim czasu. Jak myślicie czy mężczyzna odpuści ? Nie, jego miłość jest na tyle silna, że nie potrafi. Ale czy czasem nie warto odpuścić, żeby druga osoba była szczęśliwa ? „Dasz mi swój czas, swoją uwagę, siebie i zmusisz się, by robić rzeczy wbrew temu, co będziesz myśleć.” Pani Magdalena poniosła wodze fantazji. Jest to książka tak napompowana sztucznością, nie trzymająca się kupy, nie raz chciałam ją odłożyć. W mojej głowie z każdą stroną rodziło się pytanie: co tu do diabła się wyrabia? Pomieszanie z poplątaniem było na każdej kolejnej stronie. Ja w pewnym momencie nie wiedziała już co czytam, po co to czytam i co to za gniot. Była okropna. Pierwsza część była dobra. Ale to było z fatalną fabułą, jeszcze gorszymi bohaterami i akcją, które tu w ogóle nie było. Bohaterowie zachowywali się jak dzieci. Tak słabej kontynuacji serii dawno nie miałam w rękach. Była gniotowata, bezpłciowa okropnie naciągana i koloryzowana. Autorka tak mieszała, że miałam wrażenie, że momentami sama się gubiła. Ta końcówka zapowiada jak się domyślam kontynuację, ale ja zdecydowanie sobie ją odpuszczę, bo po co się męczyć. Każdy ma inny gust, ale ja jestem definitywnie na nie. Choć zawsze warto samemu sprawdzić, bo każdy może ją odebrać inaczej.