OPIS

Wydane w wersji z książeczką zawierającą informacje o filmie.

Okrzyknięty `Hemingwayem XXI wieku` po `Gniewie oceanu` Sebastian Junger przez 15 miesięcy towarzyszy plutonowi żołnierzy w okrytych złą sławą górach Afganistanu. Baza Restrepo w Dolinie Korengal, gdzie stacjonują nie ma w sobie nic z nadmorskiego kurortu. Aprowizacja dociera helikopterami, posiłki są paczkowane, w bunkrze trzeba się schylać, a cała baza jest wielkości dwóch mieszkań M4. Od squata różni Restrepo tylko codzienna porcja pocisków z Ak-47, którą talibowie częstują w większości 18-letnich mieszkańców bazy. Jungerowi udało się uchwycić smak małych prywatnych wojen toczonych przez marines w obcym i otwarcie wrogim środowisku. Tu wszystko dzieje się naprawdę. Łzy członków plutonu po śmierci kolegi w zasadzce, tęsknota za domem, adrenalina przy obsłudze ciężkiego karabinu kaliber . 50 i strach, wszechobecny strach. Gość, który wysadza nas w powietrze siedzi za skałą trzydzieści metrów dalej. Przykłada dwa kable do baterii AA i wysyła impuls elektryczny do szybkowara wypełnionego nawozem i olejem napędowym zakopanego w drodze poprzedniej nocy. Spóźnia się o jakieś trzy metry i bomba wybucha pod komorą silnika, a nie dokładnie pod nami, dzięki czemu nikt nie zostaje zabity ani ranny - pisze Junger. On tam był.

Film `Wojna Restrepo` jest jednym z nielicznych filmów we współczesnej kinematografii, w którym zarówno kule jak i wznoszony przez nie obłoczek kurzu tuż przy nogach stojącego żołnierza są do bólu prawdziwe. Tim Hetherington, fotograf z laurem World Press Photo i Sebastian Junger, autor przeniesionej na ekran morskiej odysei rybackiego kutra - Gniew oceanu, towarzyszą przez 15 miesięcy plutonowi marines w zagubionej w górach Afganistanu dolinie Korengal, zwanej inaczej Doliną Śmierci. Zginęło w niej więcej Amerykanów niż w jakimkolwiek innym punkcie afgańskiego konfliktu. O tyle bezsensownego, że wojsko wycofano z doliny w kwietniu 2010 r. , mimo iż jest ona ważnym kanałem przerzutowym broni z pobliskiego Pakistanu. Jednak nie wielka polityka ale dynamika relacji między uczestnikami konfliktu interesuje Jungera i Hetheringtona najbardziej. Film zaczyna się standardowym Nie wiem po co tu jesteśmy i kończy Kiedy słyszę słowo Restrepo, nie myślę o bazie, do której ta nazwa przylgnęła, ale o przyjacielu, o sanitariuszu Juanie Restrepo. Jest to film o braterstwie broni.

Nagrody: Nominacja do Oskara 2011, Grand Jury Sundance 2010, Grand Prix Złota Żaba Plus Camerimage 2010.

DODATKOWE INFORMACJE

RECENZJEjak działają recenzje?NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ