Jest to moje kolejne spotkanie z Panią Magdą Krauze, którą bardzo lubię, bo tworzy książki prawdziwe, realne i bolesne. Każda z nich do tej pory była różna i z tą nie jest inaczej, bo najnowsza porusza bardzo ważne wątki. Pokazuje jak przyjaźń może być silna i pomóc ponownie stanąć na nogi. Jak z czasem możemy sobie uświadomić, że ktoś, kto był z nami niemal na każdym kroku staje się dla nas kimś znacznie ważniejszym niż tylko przyjacielem. Jak ich wsparcie jest bezcenne. Nie na darmo mówi się, że przyjaciele to ciche anioły. Tak było w przypadku Zuzy. Zuza została porzucona przed ołtarzem, jednak może liczyć na trójkę swoich przyjaciół i mamę. Wśród tych przyjaciół jest Filip, który jest cierpliwy, mądrym słuchaczem i idealnym kandydatem tylko na przyjaciela, prawda ? Nie może być kimś więcej, no bo jak ? „Zastanawiające jest to, ile potrzebowałam czasu, żeby dostrzec, że miłość zaczyna się od przyjaźni.” Książka jest przede wszystkim realna, bo każda opisana w niej sytuacja nie jest wyssana z palca, ale może zdarzyć się w codziennym życiu. Troska Filipa, jego cicha walka o dziewczynę podbije serce nie jednej czytelniczki. Jednak to nie wszystko, bo Zuza jest w ciąży. „Życie polega na tym, że się potykamy, robimy błędy, upadamy, a potem się podnosimy.” Były narzeczony, dziecko i rodzące się uczucie do Filipa, jak Zuza sobie z tym poradzi ? Jak zniesie wszelkie przeciwności, jakie rzuci jej pod nogi los ? Czy Filip stanie na wysokości zadania, czy jednak z czasem podda się i odejdzie ? „Życie ostatnio nie było dla mnie łaskawe i postanowiło mi jeszcze dokopać, wystawić na próbę, sprawdzić ile jestem w stanie wziąć na swoje barki. Byłam załamana.” Książka pomimo tego, że była dobra, dla mnie nie do końca w porównaniu do poprzedniczek przypadła do gustu. Była za bardzo monotonna, ciągłe wywody dotyczące tego, jak Zuza czuje się w ciąży i ciągle wymiotuje były męczące. Książka była emocjonalna, ale jak dla mnie nie wystąpił wybuch, który by mnie zachwycił i wzruszył tak jak było to w poprzednich książkach Pani Magdy. Książka napisana w lekkim tonie, ale jak napisałam brakowało mi tych dobrych emocji, nie mogłam wczuć się w przeżywanie wszystkich emocji z bohaterami, bo mam wrażenie, że działo się jedno. Zuza w ciąży, a Filip wyjeżdża-przyjeżdża. To zdania, które przewijały się prawie na każdej stronie. Jedna scena wyznania uczuć mnie urzekła, jednak mam naprawdę duży niedosyt. Tę część oceniam w porównaniu poprzednich książek Pani Magdy najsłabiej na mocną 6. Ale okładka nic dodać nic ująć ;)

W sobotę rano jak wstałam zrobiłam sobie kawę, wzięłam książkę do ręki i przez 3 godz ciągiem czytałam książkę Magdaleny Krauze "Porzucona narzeczona". I to była cudowna decyzja, bo wsiąknęłam kompletnie w fabułę. I muszę tutaj od razu się trochę pokajać, bo twierdziłam, że książki obyczajowe już na mnie nie działają. Są zbyt stateczne i nic się w nich nie dzieje. Ale wystarczy pióro dobrego autora i wszystko się zmienia. I tak było w tym przypadku.. Zuzanna została porzucona przed ołtarzem.. Wybranek jej serca wysłał jej smsa, że nie da rady, po czym zapadł się pod ziemię. Zostawił ją z całym ślubnym bałaganem. Zuza próbuje się po tym pozbierać, bo jak to? Miało być tak pięknie, nowa droga życia oraz kompletna sielanka.. Jednak okazuje się, że w oczach jej bliskich to nie był dobry kandydat na męża. I Zuza powoli zaczyna rozumieć, że chyba mieli rację. Dużym oparciem jest dla niej Filip, przyjaciel od lat. I powoli nasza bohaterka, oczywiście przy pomocy oddanych przyjaciółek, zaczyna spoglądać zupełnie innym wzrokiem na faceta, którego zna od lat, zwłaszcza, że los przyszykował jej kolejną niespodziankę.. Przeczytałam tę książkę błyskawicznie! Znam i bardzo lubię pióro autorki i byłam pewna, że się nie zawiodę. Wciągnęłam się w tę historię całą sobą. Przeżywałam wszystko to co Zuza. A ostatnie 50 stron było tak dla mnie naładowane emocjami, że bez opakowania chusteczek się nie obyło. Nie spodziewałam się, że ta lekka z pozoru książka skończy się taką walką. Poruszyło mnie to do głębi. Autorka kompletnie mnie zaskoczyła takim biegiem zdarzeń. Ta książka jest nie tylko poruszająca, ale również zabawna. Relacje Zuzy oraz jej przyjaciółek, Basi i Dominiki, sprawiały, że uśmiechałam się pod nosem. Zresztą znam to z autopsji. Ta powieść nie mogła być według mnie bardziej życiowa.Uważam, że każda kobieta, która kiedykolwiek chociażby marzyła o tym by zostać mamą odbierze tę książkę równie mocno jak ja. Polecam wszystkie powieści pani Magdaleny. Widać jak z każdą pozycją robi ogromny postęp i kiedy już myślę, że nie może być lepiej ona wciąż mnie zaskakuje. A "Porzucona narzeczona" w mojej ocenie jest jak na razie jej najlepszą książką.