Breaking Love to już czwarty tom serii, która początkowo wbijała w fotel. Jednak z każdym kolejnym bohaterem książki stawały się inne, a może jednak takie same ? Dash kochał tak naprawdę tylko jedną kobietę w swoim życiu. Reszta stanowiła przygodę bądź związek z obowiązku. Kiedy po latach jego serce wciąż bije dla jedynej kobiety, którą był w stanie pokochać postanawia ją mieć mimo wszystko. Jednak już nic nie jest takie samo jak wcześniej. Oboje się zmienili, oboje mają inne priorytety i zadania przed sobą. Czy po wyjawieniu sekretów Dash będzie w stanie wybrać, tego kogo chce chronić ? „Kiedyś myślałem, że to ty będziesz całym moim światem, ale okazało się, że wcale nie jesteś tym zainteresowana.” Willow całe życie ma pod górkę. Nie za uczucia, jakim jest miłość, jednak pewnie chłopak dawno temu obudził w niej pokłady namiętności i zalążek miłości. Czy powrót na stare śmieci okaże się taki, jakiego się spodziewała ? Czy będzie w stanie uciec od Dasha, który wziął sobie za cel zdobycie jej już na zawsze ? „Czy kiedykolwiek przyszło ci do głowy, że nie każdego czeka szczęśliwe zakończenie ?” Relacja tej dwójki nie jest już tak brutalna, jak poprzednie części. Dash jest zupełnie innym bohaterem, zupełnie inaczej podchodzi do spraw, jest skłonny do rozmów, troszczy się o to, co dla niego ważne. Jest przede wszystkim mężczyzną pewnym siebie, zdecydowanym i chcącym osiągnąć to, co sobie zażyczy. Jest to bohater, w którym jest zdecydowanie mniej nienawiści i bólu. Czuję się poniekąd trochę rozczarowana, a z drugiej strony nie. Stoję trochę na rozdrożu dróg, bo wiem, że Autorka chciała stworzyć innego bohatera, ale ciągle wracała do poprzednich, jakby nie mogła się od nich uwolnić choć na chwilę, to jest dla mnie momentami irytujące. Znów tak naprawdę wszystko kręciło się wokół Keirana. Nie wiem czy czwarty tom z kolei i znów on to dobry krok. Z drugiej strony, to co Autorka zrobiła na koniec zaskakuje niesamowicie. Tak jakby wskrzesza część pierwszą i nadaje jej nowy blask, choć może powinnam napisać cień. Strach, nienawiść pożądanie jak głosi opis chyba gdzieś w tej części uleciał. Te cechy nie były wykorzystane na sto procent. Bo chyba jednak czytelnicy chcieli coś naprawdę w piekła rodem, a nie poniekąd odgrzewanego kotleta. Mimo wszystkich uwag dobrze mi się ją czytało i miło spędziłam z nią czas. Oceniam na 7.