OPIS
Książka zawiera gruntowną analizę problemów wykładni i stosowania instytucji obrony koniecznej, opartą na poglądach doktryny i orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz Sądów Apelacyjnych z okresu obowiązywania aż trzech kodeksów karnych: z 1932, 1969 i 1997 r. Autor podkreśla uniwersalizm i "ponadczasowy" charakter instytucji obrony koniecznej, a zarazem zwraca uwagę na zmienne tendencje - liberalizujące (okres międzywojenny), albo zaostrzające (czasy PRL) warunki jej stosowania. Popiera aktualną tendencję do uchylenia karalności ekscesu polegającego na przekroczeniu granic obrony koniecznej w wyniku strachu lub wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami zamachu. Stąd postulat `de lege ferenda`, aby taką sytuację objąć klauzulą niekaralności, powodującą umorzenie postępowania karnego.
schowek
zaloguj/ zarejestruj
NAPISZ SWOJĄ RECENZJĘ
