Odludzie… grupka znajomych, wydawałoby się, że wszyscy mocno śpią, ale ta jedna osoba skrada się cichutko w ręku trzymając nóż… „Według jednej z rodzinnych anegdotek mój ojciec, jako mały chlopczyk, pierwszy użył tej nazwy. Za- miast: „Ale tu pustka!", krzyknął: „Ale tu pustać!". Ale kto wie, ile w tym prawdy... Czy nazwałabym to thrillerem? Nie bardzo. Bardziej obyczajówką, która gdzieś próbuje wtrącić jakiś wątek thrillera. „Coś” mrocznego zaczęło się dziać przy końcowych rozdziałach, wkręciłam się czekając na rozwiązanie tej sprawy. Ciekawy obrót spraw… podobała mi się. Ale! Jeżeli szukasz mocnego, trzymającego w napięciu mrocznego thrillera- niestety tego tutaj nie dostaniesz. Ale za to otrzymasz wciągającą historię opowiadającą o grupie młodych ludzi, o ich wieczorze który zmienił wszystko… Mimo to bardzo szybko i przyjemnie mi się ją czytało. Nie przypuszczałabym, że jest to debiut. Autorka ma bardzo przyjemne pióro, będę wyczekiwać następnych książek. *To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.