Mój ulubiony mangowy mangaka od czasu bohaterów „Bakumana”, powraca! Mistrz romantycznych szojek, Nozaki, wraz ze swoją ekipą, po raz kolejny dadzą nam zaznać swojego życia. A że jest to życie tak zwyczajne, jak szalone i pokręcone, trudno będzie nie odnaleźć w nim jakichś bliskich nam elementów, a zarazem, co chwila nie wybuchać śmiechem.

To już ósmy tom serii, a nic nie wskazuje na to, aby tytuł nagle miał dostać przysłowiowej zadyszki. Nadal zachwyca to, jakie pokłady rozrywki i humoru można wydobyć z pozoru prostych jednostronicowych historyjek. Izumi Tsubaki nowy tom przygód nastoletnich bohaterów rozpoczyna od kolejnych prób zdobycia przez Nozakiego pomysłów na romantyczną historię. Jak zawsze sięga on po sugestie swoich przyjaciół, które nie zawsze są jednak dla niego satysfakcjonujące. Swoje pięć minut ma tutaj również Sakura, która w bardziej bezpośredni sposób okazuje uczucie do Umetaro. Zupełnie inną kwestią jest to, że on nadal jest całkowicie ślepy na zaloty dziewczyny (ona jednak nie ma zamiaru się poddać). W tomie tym dwóch (sekretnych) asystentów Nozakiego odkrywa ponadto swoją tożsamość, co prowadzi do kilku zabawnych sytuacji. Centralnym i najzabawniejszym punktem tomiku jest „akcja” dziejąca się w kawiarni. Na okładce mangi widzimy Kashime w stroju kelnera, co prowadzi oczywiście do wielu zwariowanych gagów pozwalających oddać się beztroskiej i przyjemnej rozrywce. Wątek ten jest również powiązany z interakcjami Ryousuke z Wakamatsu. Starszy braciszek zdaje sobie sprawę z „romantycznego” związku łączącego Hirotake i jego siostrę, co niekoniecznie mu pasuje.