Miłość niejedno ma imię. Ale jak myślimy o miłości ukazywanej w mangach, pierwsze, co przychodzi nam do głowy – przynajmniej ja tak mam, ale szczerze wątpię, bym był w tym osamotniony – to takie młodzieńcze uniesienia ze szkołą w tle. Bo to w końcu bodajże najpopularniejszy typ takich historii, z miejsca kojarzący się z shoujo, ale też i w shounenach obecny od dawien dawna. A „Kocha… nie kocha…” to nie tylko jedna z takich serii właśnie, ale też i jedna z kwintesencji. No po prostu jest tu wszystko to, czego od takiej historii chcemy, każdy element, jakiego nam trzeba znajduje tu swoje miejsce, a wszystko wykonane jest na naprawdę bardzo dobrym poziomie, który mnie cieszy, rusza i satysfakcjonuje.