„Kaszane” (jak czasem sobie nazywam w myślach tę serię) dobiega końca. Tomik trzynasty, przedostatni już, wszystko na ostatniej prostej i… No i nadal jest tak, jak było. Jest depresyjnie, ponuro, dołująco. To nie seria, przez którą mknie się szybko, lekko i przyjemnie, swój ciężar ma i w ogóle. nie dla każdego więc, tym bardzie, że i dalej, to jak w bagnie, coraz gęściej i bez nadziei, ale kto takie klimaty i schematy lubi i ceni, będzie zadowolony.