Dwudziesta część, czyli w sumie już coraz bliżej jesteśmy tego, co nieuniknione. A jednak wydaje się, jakby seria dopiero się zaczęła, bo w zasadzie bohaterowie nie zrobili wiele postępu – choć już pewien tu nastąpił na polu uczuciowym, co rozwijane jest w tym tomie – ani też wydarzenia jakoś mocno nie posunęły się do przodu. No i tak to mniej więcej wygląda, ale nie znaczy to, że w serii się nie dzieje, bo dzieje, ale na poziomie emocjonalnym. I to mnie najbardziej tu kręci i cieszy, bo po to przede wszystkim sięgam. I bo fajnie się to plącze i kręci.