Nowa Fantastyka - 368 - (5/2013).

Nowa Fantastyka - 368 - (5/2013).

dodaj swoją ocenę

Udostępnij

Wydawnictwo:Prószyński Media

Nakład produktu jest wyczerpany

Kliknij tutaj, jeśli chcesz otrzymać maila, gdy produkt stanie się ponownie dostępny

OPIS

Entropia, Obcy i my

Obecnie – twierdzi Paul Davies w świetnej książce „Milczenie gwiazd. Poszukiwanie pozaziemskiej inteligencji”, której recenzję mogliście przeczytać nie tak dawno w „NF” – zarówno naukowcy, jak i publicyści często deklarują swoje przekonanie, że Wszechświat jest po brzegi wypełniony życiem. Jest to, jak łatwo się domyślić, stanowisko kompletnie inne od głoszonego jeszcze kilkanaście lat temu, kiedy to uważano, że poszukiwanie inteligentnego życia poza Ziemią to, jak się wyraził George Simpson, biolog z Harvardu, gra hazardowa o najniższych szansach powodzenia w historii. Który pogląd, dawniejszy czy modny obecnie, jest słuszny? Powinniśmy darować sobie poszukiwania Obcych, kosztujące miliardy dolarów, czy może trzeba by je zintensyfikować, rozszerzając zakres i nie wahając się jeszcze bardziej eksplorować kosmos? Davies nie rozstrzyga tej kwestii, zajmując się głównie streszczeniem stanu badań programu SETI, w którym bierze udział od trzech dziesięcioleci. Ale też nie o rozstrzygnięcie tu chodzi. Najbardziej fascynujące jest, mam wrażenie, to sięgające science fiction, książek, komiksów i filmów, do których Davies dyskretnie się odwołuje i o których wspomina, przekonanie, że jacyś Obcy muszą we wszechświecie istnieć, skoro tak wiele o nich myślimy, tyle czasu poświęciliśmy na znalezienie ich śladów, a nawet upieramy się, przynajmniej niektórzy z nas, że ich ślady są już na Ziemi i to bardzo widoczne.

Prócz namysłu nad sensownością oczekiwania na „kosmiczny e-mail” od Obcych, książka Daviesa zwraca uwagę na jeszcze jedną kwestię. Jesteśmy dziećmi chaosu – napisał chemik Peter Atkins, cytowany w „Milczeniu gwiazd” – a czynnikiem organizującym wszelkie zmiany jest rozpad. U podstaw zajmuje się tylko erozja i zalewająca wszystko fala chaosu, której nic nie jest w stanie zatrzymać. Cel przepadł, pozostał tylko kierunek. Musimy zaakceptować to poczucie beznadziei, które nie opuszcza nas, gdy beznamiętnie zapuszczamy wzrok w bezkresne otchłanie Wszechświata. I to jest naprawdę ciekawe. Bo skoro tak jest z nami, to czy Oni też tak mają?

Jakub Winiarski

Spis treści:

PUBLICYSTYKA