Ta manga jest naiwna, ta manga jest przesłodzona, ta manga jest prosta i oczywista – czy muszę dodawać coś jeszcze, by Was do niej zachęcić? Wątpię. Bo może w innych przypadkach trudno byłoby wymieniać wszystkie te hasła w formie zalet, jednakże jeśli chodzi o „Fruits Basket” to naprawdę plusy całości. Całości jakże sympatycznej i wciągającej, chociaż wszyscy miłośnicy tego typu mang doskonale znają ten schemat.

Drugi tom przyniósł mi ogromną dawkę śmiechu oraz łez. Wraz z bohaterami przeżyłam specyficzny bieg wytrzymałościowy i wyruszyłam nad gorące źródła. A to tylko część niezwykle zabawnych przygód Tohru. W końcu liczy się towarzystwo a lepszego nie mogłam sobie wyobrazić. Pojawiły się też momenty, przez które nie mogłam powstrzymać swojego podekscytowania. Co Furuba potrafi ze mną zrobić, to jest niepojęte. Natsuki Takaya prowadziła wiele niewiadomych, przez które moja ciekawość osiągnęła punkt krytyczny. Czuję się zachłanna, bo chcę więcej i więcej. I dalej przez większość mangi oraz w przestrzeni między czytaniem, uśmiecham się jak głupia, czego nie mogę powstrzymać. Mam radość z lektury jak nigdy i czuję się przez to bardzo szczęśliwa. „Fruits Basket” to mój lek na zło świata. Całość recenzji: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4901534/fruits-basket-tom-2/opinia/59825932#opinia59825932