Naiwna, przesłodzona, prosta i oczywista manga, jaką jest „Fruits Basket” powraca z trzecim tomem. Już same te hasła powinny sprawić, że fankom szojek zaświecą się oczy, a przeciwnicy dostaną ataku mdłości. Ale cóż, taki już urok podobnych mang i jego bynajmniej nie brak tej serii. I choć trzeba przyznać, że zdarzają się w niej bardzo naiwne czy wręcz męczące momenty, całość nadal pozostaje bardzo sympatyczna.

Wreszcie nadszedł oczekiwany i przełomowy moment, który sprawił, że podekscytowanie aż mnie rozsadzało. Zarówno historia Kyo, odkrycie jego sekretu oraz przede wszystkim reakcja jego i Toru mnie zniszczyła a potem poskładała na nowo. To przepiękny i bolesny moment, który pragnęłam celebrować i nieustannie do niego wracać. W takich chwilach mam namacalny dowód, że przedstawiona historia była fenomenalna – w końcu poleciały też łzy, bo jestem kulką ryżową. Rozdziały 33-34 zdecydowanie należą do moich ulubionych. Nie zabrakło też rozbrajających momentów, które sprawiły, że śmiałam się na głos. Mam słabość do takiego humoru. Policzki aż mnie bolą od ciągłego uśmiechania się, Nie umiem wyjaśnić, czemu tak bardzo czerpię radość z „Fruits Basket”, ale tu chyba nie są potrzebne wyjaśnienia – przecież to się czuje. I przyznaję, że jednak to najechanie tekstu na tekst w podziękowaniach nie powinno mieć miejsca. Jednak to nie umniejsza tego, że jestem zakochana w tym tomie. Całość recenzji: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4910870/fruits-basket-tom-3/opinia/59842592#opinia59842592