"GTO”. No świetne to było lata temu, ale choć zdziadziałem już i może wyrosłem z tego i owego, świetne jest nadal. A co więcej dzięki temu też zaczęły się powroty innych mang od Waneko sprzed lat. Bo i „Cześć, Michael!” wraca, i „Pradise Kiss” ma znów gościć na naszym rynku. A jeszcze parę tytułów śmiało mogłoby do nich dołączyć. Ale nie o tym, a o nowym „GTO” miałem pisać, więc piszę. A tomik to świetny, nieco szalony – kłopoty, wpadki, gady, także prehistoryczne widać na kadrach (sami przekonacie się o co chodzi) – a na koniec to już w ogóle iście morderczy jest. Xzyta się to znakomicie, śmieje się co chwilę, ani chwilę za to nie nudzi. A choć głupkowate bywa i to bardzo, głupie nigdy nie jest.

W siódemce zadebiutowała jedna z lepszych postaci - Kanzaki Urumi. Cały tom spędziliśmy razem z nią doświadczając wielu różnych momentów - od śmiesznych do bardzo poważnych. Możemy obserwować jak Onizuka wpływa na ludzi i powoli otwiera serce nawet tak zamkniętej w sobie dziewczyny. Powiem krótko, Onizuki po prostu nie da się nie lubić a w prawdziwym świecie pewnie każdy chciałby się z nim zaprzyjaźnić.

W końcówce poprzedniego tomu Eikichi Onizuka znalazł się w niezbyt przyjemnej sytuacji. Z kilkoma ranami postrzałowymi wylądował on w szpitalu, a piętrzące się wokół niego niedopowiedzenia doprowadzały co niektórych do szaleństwa (zwłaszcza zastępcę dyrektora). Sprawa szybko się jednak wyjaśniła, tak samo, jak zagoiły się jego rany. Ponadto z najlepszym wynikiem zdał on ważny egzamin i teraz w chwale może powrócić do szkoły. Nie wszyscy jednak z tego powrotu są zadowoleni. Część uczniów żywi do niego ogromną niechęć i są gotowi na wszystko, aby się go pozbyć. Pomocna w tym planie ma być Urumi Kanzaki, niezwykle inteligentna nastolatka, uwielbiająca niszczyć życie innym. Czy samozwańczy Najlepszy Nauczyciel również stanie się jej ofiarą? Fujisawa w Great Teacher Onizuka tom 7 kolejny raz demonstruje swoją niezwykłą umiejętność łączenia humoru i dramatu. Pozornie prosta historia skrywa dość złożoną narrację, pozwalając aby humorystyczne momenty były przeciwwagą do scen mocno nacechowanych emocjami. Autor w przemyślany sposób ukazuje różne problemy nastolatków (które ciągle są aktualne), z którymi nie zawsze potrafią oni sobie sami poradzić. Jest to ciekawie pokazane w wątku wspomnianej Urumi, z którą Onizuka będzie miał wiele szalonych problemów, ale jednocześnie za wszelką cenę będzie się starał znaleźć z nią odpowiedni kontakt. Czytelnik, przewracając kolejne strony mangi, mocno zastanawia się nad poczynaniami dziewczyny i powodami takiego jej zachowania. W tomiku jest więc również nutka tajemniczości, która napędza ciekawość odbiorcy. Jeśli chodzi o tempo części siódmej, to utrzymuje ono odpowiednią równowagę pomiędzy momentami skupiającymi się na postaciach, scenami komediowymi i rozwojem fabuły. Płynne przechodzenie pomiędzy tymi elementami scenariusza jeszcze bardziej angażuje odbiorcę i nie pozwala mu się oderwać od lektury mangi, aż nie zobaczy on ostatniej strony....